می‌نمایی خویش را صوفی منم
در دیار عابد و زاهد منم
چند با خود بینی و باشی مدام
کی رهی زین دلق درویشی منم
گر منی را سر دانی راه رو
تا نگویی بار دیگر کین منم
یار گفتن من نمی‌شاید ترا
زان که من ابلیس گفته کین منم
تو چرا من من کنی، ای جان من
آنکه یک قطره منی، گویی منم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نوعی خود را صوفی معرفی می‌کند و در عین حال به انتقاد از کسانی می‌پردازد که تنها به ظاهر و نشان‌های درویشی اهمیت می‌دهند. او از افرادی که در جستجوی حقیقت هستند می‌خواهد که از قید و بندهای ظاهری رها شوند و به جوهره و ذات خود بپردازند. او همچنین به رابطه‌اش با دیگران اشاره می‌کند و می‌گوید که نمی‌خواهد به خودخواهی یا ابلیس‌وارگی متهم شود. در نهایت، شاعر از عشق و عمق وجود انسان سخن می‌گوید و بر نیاز به درک واقعی از خویشتن تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: تو خود را به عنوان یک عارف نشان می‌دهی، اما من در میان عابدان و زاهدان واقعاً عارف هستم.
هوش مصنوعی: چند بار خود را می‌بینی و همیشه در این حالت هستی؟ چه زمانی از این لباس درویشی دست خواهید برداشت؟
هوش مصنوعی: اگر تو راه صحیح را بشناسی، دیگر نیازی نیست بار دیگر به من بگویی که من چه کسی هستم.
هوش مصنوعی: دوست گفتن نام تو شایسته نیست چون به من گفته‌اند که من ابلیسم.
هوش مصنوعی: چرا مرا به خود مشغول می‌کنی، ای عشق من؟ انگار که اگر یک قطره از وجود من باشی، تمام وجود من همین است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نه شما را دوستم نه دشمنم
رفتم اینک تا نسوزد خرمنم
آن برهنه گفت ترسان زین منم
که ببرند از درازی دامنم
تا دهی بر باد جوجو خرمنم
من کیم تا در میان گویم منم
چشم دارم ای خدیو ذوالمنم
کز رضای خویش داری ایمنم
این سخن کو تا نپنداری منم
من شدم بی من که دانی ذوالمنم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.