فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «من برگ گلم باغ شبستان من است» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «ت» است.
حرف آخر قافیه
شماره ۱ - در بیان اقسام سخن: اقسام سخن چهار باشد همه جا
شماره ۲: از خصم کشیدن به وفا جور و جفا
شماره ۳: آزادی ماست اصل آبادی ما
شماره ۴: مخلوق جهان به گرگ مانند درست
شماره ۵: از دامن کوه لاله ناگه برجست
شماره ۶: بر دامن دشت بنگر آن نرگس مست
شماره ۷ - در مدح ستارخان: ستار غیور ارجمندیت بجاست
شماره ۸: پرهیز از خود که جای پرهیز اینجاست
شماره ۹ - به مناسبت شهادت سید حسن مدرس: تا بخل و حسادت به جهان راهبر است
شماره ۱۰: هان ای وکلا فضل خدا یار شماست
شماره ۱۱ - این رباعی را در خواب گفته است: امروز نه کس ز عشق آگه چو من است
شماره ۱۲: آیین جهان طبل جفا کوفتن است
شماره ۱۳: من برگ گلم باغ شبستان من است
شماره ۱۴: خوش باش که گیتی نه برای من و توست
شماره ۱۵ - در مدح پروفسور براون انگلیسی: ادوارد براون فاضل ایران‌دوست
شماره ۱۶: ارباب که صنعت وجاهت فن اوست
شماره ۱۷: برخاست خروس صبح برخیز ای دوست
شماره ۱۸ - در مرگ پدر: در ماتمت ای ملک، ملک خون بگریست
شماره ۱۹: این قلب که محزون‌تر از او پیدا نیست
شماره ۲۰: افسوس که صاحب نفسی پیدا نیست
شماره ۲۱ - پس از ورود به خاک بجنورد: چون خطه طوس را پس پشت بهشت
شماره ۲۲ - تاریخ وفات مرحوم سید محمد طباطبایی: تا حجه دین محمد از خاک برفت
شماره ۲۳: چون آینه نورخیز گشتی، احسنت
شماره ۲۴: زین مردم دل‌سیاه، رخ دارم زرد
شماره ۲۵: امشب ز فراق دوست خوابم نبرد
شماره ۲۶: چشمت به سیه‌بختی من ایما کرد
شماره ۲۷: ای خواجه وثوق گاه غرق تو رسد
شماره ۲۸: ماه رمضان و روزه جانا طی شد
شماره ۲۹ - وصف گلابی: خشخاش و عسل بهم برآمیخته‌اند
شماره ۳۰: گر زیر فلک فکر من آزاد نبود
شماره ۳۱ - این رباعی را از منفای خود «بجنورد» گفته است: ای مرکزیان گر گل و ریحان خواهید
شماره ۳۲ - رباعی: شد نیمی عمر در خرافات هدر
شماره ۳۳: گر مانده و ناتوان و گر خسته و زار
شماره ۳۴ - جمع بین ا‌لاضداد: ای بسته چو فندق به سرانگشت، نگار
شماره ۳۵: با خرقه و تسبیح مرا دید چو یار
شماره ۳۶ - کنایه از انگلیس: ای زورآور که خون ما خورده پریر
شماره ۳۷: زاغی می گفت اگر بمیرد شهباز
شماره ۳۸ - خطاب به حزب دموکرات و حکومت: ای ساده‌دلان زر گرگ حیلت‌باز
شماره ۳۹ - تسلیم و رضا: چون از در تسلیم نشد یار، عزیز
شماره ۴۰: آمد رمضان و خلق رفتند ز هوش
شماره ۴۱: ای برده گل رازقی از روی تو رشک
شماره ۴۲: ای میر اجل گر دهدم مهل اجل
شماره ۴۳ - شهر تهران: شهریست پر از همهمه و قالاقیل
شماره ۴۴ - در مرگ مادر: ای شمع شبستان من، ای مام گرام
شماره ۴۵: در زلف تو آشوب زمن می‌بینم
شماره ۴۶: چون شمع بسی رشته جان سوخته‌ایم
شماره ۴۷: دیشب من و پروانه سخن می‌گفتیم
شماره ۴۸: ما باده عزت و جلالت نوشیم
شماره ۴۹: ما درس صداقت و صفا می‌خوانیم
شماره ۵۰: برخیز که خود را ز غم آزاده کنیم
شماره ۵۱: گر مدحی از ابنای بشر می گویم
شماره ۵۲ - ریاعیات: تن چیست؟ مرکبی ز چندین معدن
شماره ۵۳: رفتم بر توپ تا بکوبم دشمن
شماره ۵۴: عمری بسپردیم به کام دگران
شماره ۵۵: چشم فلک است بر ستمگر نگران
شماره ۵۶: یک روی چو آیینه مبادا انسان
شماره ۵۷: بر درگه خود پلنگ دربان کردن
شماره ۵۸ - گله‌های دوستانه: قلبم به حدیثی که شنیدی مشکن
شماره ۵۹: ای خواجه به خط بد دلی سیر مکن
شماره ۶۰: سردار به شه گفت سپاهی از من
شماره ۶۱: آماده جنگ باش کاین چرخ حرون
شماره ۶۲ - در محبس نظمیه: سرتیپ، شدم ذلیل در جنگ پشه
شماره ۶۳ - برای وثوق ا‌لدوله به فرنگستان فرستاده شد: ای خواجه راد و مشفق دیرینه
شماره ۶۴: زان نرگس نیم مست مستم کردی
شماره ۶۵: ای کاش دلم به دوست مفتون نشدی
شماره ۶۶: ای ایرانی خفتی و بگذشت بسی
شماره ۶۷: ای مادر اگر دسترسی داشتمی
شماره ۶۸: ای روح روان که فارغ از این بدنی
شماره ۶۹: تا بشکافد به هم دل نالانی
شماره ۷۰: از پیش و پس حیات بر خیره مپوی
شماره ۷۱: آن کس که رموز غیب داند، نه تویی