زلفای قجری رِ درهم و بشکسته مکن واز

درهای سِلامت رِ به روم بسته مکن واز

گر ما رِ مِخْی‌ْ،‌ ها، نِمِخْیْ نه‌، دو کلیمه

این‌بار مو رِ مثل همه‌بار خسته مکن واز

یار اینجیه ا‌ِمشو مَخَن‌ آوازه موذن

تام‌، خادم مِچِّد، درِ گلدسته مکن واز

از زلف کُتا ابروی پیوسته شو و روز

عمرم رِ کُتا، رنجُمِ پیوسته مکن واز