زلفای قجری رِ درهم و بشکسته مکن واز
درهای سِلامت رِ به روم بسته مکن واز
گر ما رِ مِخْی‌ْ، ها، نِمِخْیْ نه، دو کلیمه
این‌بار مو رِ مثل همه‌بار خسته مکن واز
یار اینجیه ا‌ِمشو مَخَن آوازه موذن
تام، خادم مِچِّد، درِ گلدسته مکن واز
از زلف کُتا ابروی پیوسته شو و روز
عمرم رِ کُتا، رنجُمِ پیوسته مکن واز