برای این شعر دو مرتبه معنایی می توان در مظر گرفت.
مرتبه معنایی نخست: بابا طاهر آگاهی و دانش را باعث رنج انسان می داند و معتقد است کمتر دانستن موجب راحت زیستن انسان می شود.
مرتبه معنایی دوم: اگاهی باعث پیش داوری انسان نسبت به تغییرات، رخدادها و خواسته های خداوند و چون و چرا کردن در حدوث امور است. اگاهی نداشتن، یا رها کردن دانش باعث آزادگی انسان و تسلیم شدن در برابر خداوند و خواسته های اوست.
من با این که فکر می کنم منظور باباطاهر دومی است. اما معنای نخست را بیشتر می پسندم.
متن درست و کامل این رباعی از کتاب اهتمام اضغر عبداللهی . ناشر دنیای کتاب از چاپخانه دوهزار تاریخ انتشار ۱۳۶۲ . این است
خوشا آنانکه هر از بر ندانند نه حرفی وا نویسند نه بخوانند
چو مجنون رو نهند اندر بیابان در این کوه ها رون آهو چرانند
🖰 با دو بار کلیک روی واژهها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها میتوانید آنها را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
🖐 شمارهگذاری ابیات | وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی) | 🔍 شعرهای مشابه (وزن و قافیه) | منبع اولیه: ویکیدرج | ارسال به فیسبوک
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
🎜 معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است ...
📷 پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی، 📖 راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
حاشیهها
تا به حال ۷ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
باران نوشته:
«گو گل» یعنی چی؟
👆⚐
منوچهر نوشته:
گوگل یعنی گله گاو
👆⚐
عبدالمجید کاکولوند نوشته:
گو گل دارای این معنی می باشند:
گو: گاو در زبان لری و لکی
گل: دسته؛ گروه تعداد زیادی گاو
👆⚐
مرتضی نوشته:
برای این شعر دو مرتبه معنایی می توان در مظر گرفت.
مرتبه معنایی نخست: بابا طاهر آگاهی و دانش را باعث رنج انسان می داند و معتقد است کمتر دانستن موجب راحت زیستن انسان می شود.
مرتبه معنایی دوم: اگاهی باعث پیش داوری انسان نسبت به تغییرات، رخدادها و خواسته های خداوند و چون و چرا کردن در حدوث امور است. اگاهی نداشتن، یا رها کردن دانش باعث آزادگی انسان و تسلیم شدن در برابر خداوند و خواسته های اوست.
من با این که فکر می کنم منظور باباطاهر دومی است. اما معنای نخست را بیشتر می پسندم.
👆⚐
اسماعیل بخشی نوشته:
گوگِل به زبان لری ،«گله ی گاو» معنی میده
👆⚐
سید مصطفی نوشته:
باید بخوانید gow gal یعنی گله گاو
👆⚐
سام نوشته:
متن درست و کامل این رباعی از کتاب اهتمام اضغر عبداللهی . ناشر دنیای کتاب از چاپخانه دوهزار تاریخ انتشار ۱۳۶۲ . این است
خوشا آنانکه هر از بر ندانند نه حرفی وا نویسند نه بخوانند
چو مجنون رو نهند اندر بیابان در این کوه ها رون آهو چرانند
👆⚐