هوش مصنوعی: شعر به این موضوع اشاره می‌کند که افرادی که از محبت و عشق دورند و در عالم خیال به سر می‌برند، زندگی ساده‌تری دارند. آنها نه به سخن گفتن و نوشتن مشغولند و نه به خواندن. این افراد مانند مجنون هستند که در بیابان گیر کرده‌اند و به دنیای واقعی بازنمی‌گردند، بلکه در دنیای خود به دنبال زیبایی‌ها و لطافت‌هایی همچون گل و گلابی در بین آهوهای چران هستند.
مرتضی در ۷ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۳۹ نوشته:
برای این شعر دو مرتبه معنایی می توان در مظر گرفت. مرتبه معنایی نخست: بابا طاهر آگاهی و دانش را باعث رنج انسان می داند و معتقد است کمتر دانستن موجب راحت زیستن انسان می شود. مرتبه معنایی دوم: اگاهی باعث پیش داوری انسان نسبت به تغییرات، رخدادها و خواسته های خداوند و چون و چرا کردن در حدوث امور است. اگاهی نداشتن، یا رها کردن دانش باعث آزادگی انسان و تسلیم شدن در برابر خداوند و خواسته های اوست. من با این که فکر می کنم منظور باباطاهر دومی است. اما معنای نخست را بیشتر می پسندم.
سام در ۴ سال و ۹ ماه قبل، یکشنبه ۳۰ شهریور ۱۳۹۹، ساعت ۱۲:۴۸ نوشته:
متن درست و کامل این رباعی از کتاب اهتمام اضغر عبداللهی . ناشر دنیای کتاب از چاپخانه دوهزار تاریخ انتشار 1362 . این است خوشا آنانکه هر از بر ندانند نه حرفی وا نویسند نه بخوانند چو مجنون رو نهند اندر بیابان در این کوه ها رون آهو چرانند
اییار در ۴ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۲۰:۲۲ نوشته:
گمان میکنم درمصرع اول بجای ( بر) ( نر ) باشد به این معنا توجه میابیم که شاید منظور بابا دو واژهٔ ( بسم الله ار) ( رحمن ار) که میشود هر و نر باشد خوشا آنون که هر و نر ندونن . با پوزش از صاحبنظران ای یار
محمدرضا لکهای تبریزی در ۳ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۸ فروردین ۱۴۰۱، ساعت ۰۳:۰۹ پاسخ داده:
سلام هر از بر تشخیص ندادن به این معنی است ، چوپانان از این اصوات از یکی برای جمع کردن گله گوسفندان از دیگری برای حرکت دادن گله استفاده میکنند دقیق تر بگویم از هر برای جمع کردن از بر برای حرکت دادن گله استفاده می کنند منظور از کسی هر و از بر تشخیص نمیدهد فرد بی دانشی است که مثل چوپانی که نمی داند کدام یکی از این اصوات برای جمع مردن گله کدام برای حرکت دادن گله است پیوند به وبگاه بیرونی
Ario در ۳ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۰۸:۰۴ نوشته:
گو گل که اصطلاحی لری و لکی است و با مفهوم گله ی گاو است شاید کنایه از زندگی مدنی و تمدن انسانیست که باباطاهر آنرا نماد انسان متمدن دانسته و در تاکید بر بیت قبلش با چراند موجودی وحشی چون آهو که قابل رام سازی نیست بعنوان یک نماد از تمام نمادهای تمدن تبری جسته و خود را چون مجنون که نماد عشق و تبری جستن از علائق دنیوی غرق در معشوق می‌بیند. و دانستن و خواندن و تشخیص خوب و بد را از علائم تمدن دانسته و مانع عشق ورزی به معشوق
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به این موضوع اشاره می‌کند که افرادی که از محبت و عشق دورند و در عالم خیال به سر می‌برند، زندگی ساده‌تری دارند. آنها نه به سخن گفتن و نوشتن مشغولند و نه به خواندن. این افراد مانند مجنون هستند که در بیابان گیر کرده‌اند و به دنیای واقعی بازنمی‌گردند، بلکه در دنیای خود به دنبال زیبایی‌ها و لطافت‌هایی همچون گل و گلابی در بین آهوهای چران هستند.
هوش مصنوعی: خوشا به حال افرادی که از حفظ نمی‌دانند و نه چیزی می‌نویسند و نه می‌خوانند.
هوش مصنوعی: زمانی که مجنون در بیابان سر می‌گذارد، از اینجا گل‌هایی می‌روید و آهوها با آرامش چرا میکنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
کریمان مر ضعیفان را نرانند
بخاصه چون به زاریشان بخوانند
مفرح‌نامهٔ دلهاش خوانند
کلید بند مشکل‌هاش دانند
چوآنجا جاه بخشان کم زنانند
همه یاری ده شاه زمانند
بیفکن خیمه تا محمل برانند
که همراهان این عالم روانند
زن و فرزند و خویش و یار و پیوند
برادر خواندگان کاروانند
نباید بستن اندر صحبتی دل
[...]
لبت را جان توان خواندن، ولیکن
نمی دانم که آن خط را چه خوانند؟
مرنج، ای پاک دامن، عاشقانت
اگر بر چشم تر دامن نشانند
نخواهم زیست، زخم عشق کاریست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۱۱ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.