هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به تصویرگری یک برزیگرک (کشاورز) می‌پردازد که در دشت غمگین است و با اشک‌هایش گل‌های آلاله را می‌کشد. او در حالی که مشغول کشتن این گل‌هاست، افسوس می‌خورد که باید از این دشت و زندگی دلگیر و سخت جدا شود.
احمدرضا در ۴ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۲۲ نوشته:
سلام و تشکر به نظر حقیر خواننده این ابیات را مطابق متن درج شده قراعت نکرده است. این قراعت با نسخ دیگر هم تطبیق ندارد. علاوه بر آن کلمه برزیگرک نمی تواند درست باشد چون تحقیر آمیز است حال انکه این برزگر اگاه و فهیم است و محال است شاعر با لفظ تحقیر از ایشان یاد کند.
nabavar در ۴ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۵۶ نوشته:
گرامی جابر موسوی صالحی نخوان برادر. غلط خواندی یکی برزیگرک نالان درین دشت بخون دیدگان آلاله می‌کشت همی کِشت و همی گفت ای دریغا بباید کِشت و هِشت و رفت ازین دشت کَشت و هَشت اشتباه است کِشت و هِشت درست است
حامد در ۴ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۵۶ نوشته:
یکی برزیگری نالون در این دشت به چشم خون فشان آلاله می‌کشت همی کِِشت و همی گفت ای دریغا بباید کِشتن و هِشتن در این دشت (که باید کِشتن و هِشتن در این دشت) صحیتر می نماید
محسن مرتضوی در ۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۳، ساعت ۱۳:۴۱ نوشته:
هِشتن یعنی رها کردن.
برزیگرک یعنی کشاورز کوچک؛ در اینجا "کاف" برای تصغیر و شاید تحبیب آمده است نه تحقیر و بی احترامی. البته گویا در برخی گویش‌ها "کاف" به معنای "یک" نیز می‌آید.
همچنین در این دو بیتی، قافیه قرار گرفتنِ "دَشت" و "کِشت" از آن دسته عیوب قافیه است که به اصطلاح به آن "اِقوا" گویند و درمیان شعرِ شاعران بزرگ نیز رخ داده است.برای مثال در شعری از فردوسی آمده: نشسته به یک دست او رزدهُشت/که با زند و اُست آمده‌ست از بِهِشت.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به تصویرگری یک برزیگرک (کشاورز) می‌پردازد که در دشت غمگین است و با اشک‌هایش گل‌های آلاله را می‌کشد. او در حالی که مشغول کشتن این گل‌هاست، افسوس می‌خورد که باید از این دشت و زندگی دلگیر و سخت جدا شود.
هوش مصنوعی: در این دشت، یک کشاورز غمگین و دلسوخته به تماشای گل‌های سرخی نشسته که از اشک‌هایش می‌روید.
هوش مصنوعی: او به کشتن ادامه می‌دهد و با افسوس می‌گوید که باید کشت و رفت از این سرزمین.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
صفاهان را نماندی خشت بر خشت
نکردی کس به صد سال اندر او کشت
خرم کوه و خرم صحرا خرم دشت
خرم آنانکه این آلالیان کشت
بسی هند و بسی شند و بسی یند
همان کوه و همان صحرا همان دشت
نظامی در خراسان خورد گشنیز
که تا گشتش رسن تابی فرامشت
به شهر خویش گوئی خویشتن را
نماید کان چه . . . ونست آن به انگشت
به . . . ون در برد باید سو کمان را
[...]
به فرمانی که خواهد خلق را کشت
به دستش ده قلم یعنی ده انگشت
به زیور کی شود چون ماه تو زشت؟
به ضرب مشت چون گردد برانگشت؟
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۶ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.