|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، زنی به شوهرش تهمت میزند و او را به خاطر نداشتن منزل و وضعیت اجتماعیاش سرزنش میکند. شوهر که این سرزنش را میشنود، زیر لب میخندد و به زن میگوید که دو عیب را در او دیده، اما این عیبها گناه او نیست. او توضیح میدهد که یکی از عیبها نتیجهٔ تلاشهای خود اوست و دومی ناشی از قضا و قدر الهی است. این گفتگو نشاندهندهٔ برخورد شوهر با تهمتهای زن و نادیده گرفتن قضاوتهای بیاساس اوست.
هوش مصنوعی: شنیدم که زنی بدخلق شب، شوهرش را به خاطر رفتارهایش مورد سرزنش قرار داد.
هوش مصنوعی: من نمیتوانم از تو دور بمانم، زیرا هرگاه تو را میبینم، دلم نمیآید که جدایت کنم، حتی اگر در جایگاهی پایینتر از تو قرار داشته باشم.
هوش مصنوعی: وقتی آن زن این انتقاد را شنید، مرد زیر لب خندید و گفت:
هوش مصنوعی: دو عیب من را واضح و روشن میبینی، اما در دل من هیچ گناهی وجود ندارد.
هوش مصنوعی: وقتی تو مرا کمارزش و بیمقدار میخوانی، باید بدانی که یکی از آنها متعلق به خود توست و دیگری از خداست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.