آزادگان به قید تعلق کم اوفتند
ور زانکه لغزشی برود محکم اوفتند
شکوه ز نیکوان نتوانم که گفته‌اند
خوبان باوفا به زمانه کم اوفتند
نازم به آن دو لعل نمک‌پاش کز سخن
بر داغ‌های سینه و دل مرهم اوفتند
چون زلف توست شب همه شب در کف رقیب
عشاق را عجب نه اگر در هم اوفتند
خورشید و مه که مشعله‌افروز عالمند
در پیش آفتاب تو چون شبنم اوفتند
یا رب چه نشئه داشت محبت که عاشقان
اندوهناک عشق وی خرم اوفتند
یک جام کرد تعبیه جمشید و خسروان
در سجده تا به حشر به پای خم اوفتند
در پرده عشق نغمه‌سرا گشت و مطربان
اندر گمان نغمه زیر و بم اوفتند
جز قتل نیست شیوه خوبان این دیار
با اینکه این گروه مسیحا دم اوفتند
از روح غافلند نصاری و از قیاس
تا تهمتی نهند پی مریم اوفتند
آشفته کی رها شوی از آن شکنج زلف
دیوانگان به سلسله مستحکم اوفتند
خوش وقت آن گروه که در سایه علی
تا بامداد حشر دل بی‌غم اوفتند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف عشق و دلبستگی‌های عاشقانه می‌پردازد. او بیان می‌کند که افراد آزاد و باوفا هرگز به آسانی دچار عشق و وابستگی نمی‌شوند. عشق به معشوق، مانند زلف‌های او، پیچیده و دشوار است و عاشقان ممکن است دچار درد و رنج شوند. شاعر همچنین به زیبایی خورشید و ماه اشاره می‌کند که در برابر محبوب، ناچیز به نظر می‌رسند. او از احساسات عاشقانه و اندوهی که عاشقان نسبت به معشوق دارند، سخن می‌گوید و عشق را به عنوان یک نیروی قوی، ولی شکننده، تصویر می‌کند. در نهایت، او به آرزوی خوشبختی در سایه علی اشاره می‌کند و به افرادی که در این مسیر به آرامش رسیده‌اند، حسرت می‌خورد.
هوش مصنوعی: آزادگان به چیزهای وابسته و تعلقات مادی کم وابسته می‌شوند، و اگر هم غفلتی کنند، به سرعت به حالت ثبات و استحکام باز می‌گردند.
هوش مصنوعی: نمی‌توانم از نیکوکاران شکایت کنم، زیرا گفته‌اند افرادی که خوب و وفادار هستند، در این زمانه به ندرت پیدا می‌شوند.
هوش مصنوعی: من به آن دو دندان زیبای پرتکلف افتخار می‌کنم که با کلامشان بر زخم‌های سینه و دل، تسکین می‌بخشند.
هوش مصنوعی: چون زلف تو مانند شب است، و رقیب درک نمی‌کند که عاشقان چه شگفتی‌هایی دارند، پس اگر هم در هم بیفتند، مهم نیست.
هوش مصنوعی: خورشید و ماه که نور و روشنی بخش دنیا هستند، در برابر نور و درخشش تو همچون قطرات شبنم به نظر می‌رسند.
هوش مصنوعی: ای خدای من، چه خوشی و شوری در عشق وجود دارد که عاشقان از اندوه عشق خود به شادمانی و سرخوشی می‌رسند.
هوش مصنوعی: یک جامی که جمشید و پادشاهان بر آن تکیه زده‌اند، به صورت نمادینی قرار داده شده تا در روز قیامت همه به پای آن خم شوند و در برابر عظمتش سر فرود آورند.
هوش مصنوعی: در حریم عشق، به خوانندگی مشغول شد و نوازندگان در این فکر بودند که آیا نغمه‌اش زیر است یا بم.
هوش مصنوعی: جز این نیست که در این سرزمین نیکان تنها به کشتن متهم می‌شوند، با این حال، این جمع از آنها که خود را شفا دهنده می‌نامند، به حال نمی‌آیند.
هوش مصنوعی: نصاری (مسیحیان) از حقیقت روحاني غافلند و به اشتباه، به تهمت به حضرت مریم (علیهاالسلام) می‌زنند که او را مقایسه می‌کنند.
هوش مصنوعی: آیا می‌توانی از پیچیدگی زلف‌های دیوانگان رهایی پیدا کنی، در حالی که آنها به زنجیرهای محکمی وابسته هستند؟
هوش مصنوعی: خوشا به حال کسانی که در زیر سایه علی، تا روز قیامت با دل آرام و بی‌نگرانی زندگی کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.