دادگری دید برای صواب

صورت بیدادگری را به خواب

گفت «خدا با تو ظالم چه کرد؟

در شبت از روز مظالم چه کرد؟»

گفت «چو بر من به سر آمد حیات

[...]

ای مَلِکِ جانوران رای تو

وی گهر تاجوران پای تو

گر ملکی، خانهٔ شاهی طلب

ور گهری، تاج الهی طلب

زانسوی عالم که دگر راه نیست

[...]

صیدکنان مرکب‌ِ نوشیروان

دور شد از کوکبهٔ خسروان

مونس خسرو شده دستور و بس

خسرو و دستور و دگر هیچکس

شاه در آن ناحیت صید یاب

[...]

یک نفس ای خواجهٔ دامن‌کشان

آستنی بر همه عالم فشان

رنج مشو راحتِ رنجور باش

ساعتی از محتشمی دور باش

حکم چو بر عاقبت‌اندیشی است

[...]

روزی از آنجا که فراغی رسید

باد سلیمان به چراغی رسید

مملکتش رخت به صحرا نهاد

تخت بر این تختهٔ مینا نهاد

دید به‌نوعی که دلش پاره گشت

[...]

ای سپر افکنده ز مردانگی

غول تو بیغولهٔ بیگانگی

غَرّه به مُلکی که وفا‌ییش نیست

زنده به عمری که بقا‌ییش نیست

پی سپر جرعهٔ می‌خوارگان

[...]

پیرزنی را ستمی درگرفت

دست زد و دامن سنجر گرفت

کای ملک آزرم تو کم دیده‌ام

وز تو همه‌ساله ستم دیده‌ام

شحنهٔ مست آمده در کوی من

[...]

روز خوش عمر به شب‌خوش رسید

خاک به باد‌، آب به آتش رسید

صبح برآمد چه شوی مستِ خواب‌؟

کز سر دیوار گذشت آفتاب

بگذر از این پی که جهانگیری است

[...]

در طرف شام یکی پیر بود

چون پری از خلق طرف‌گیر بود

پیرهن خود ز گیا بافتی

خشت زدی‌، روزی از آن یافتی

تیغ‌زنان چون سپر انداختند

[...]

لعبت بازی پس این پرده هست

گرنه بر او این همه لعبت که بست‌؟

دیدهٔ دل محرم این پرده ساز

تا چه برون آید از این پرده راز

در پس این پردهٔ زنگار گون

[...]

صیدگری بود عجب تیزبین

بادیه‌پیمای و مراحل‌گزین

شیرسگی داشت که چون پو گرفت

سایه خورشید بر آهو گرفت

سهم زده کرگدن از گردنش

[...]

ای به زمین بر چو فلک نازنین

ناز کِشَت هم فلک و هم زمین

کار تو ز‌آنجا که خبر داشتی

برتر از آن شد که تو پنداشتی

اول از آن دایه که پرورده‌ای

[...]

صبحدمی با دو سه اهل درون

رفت فریدون به تماشا برون

چون به شکار آمد در مرغزار

آهوکی دید فریدون شکار

گردن و گوشی ز خصومت بری

[...]

پیشتر از پیشتران وجود

کآب نخوردند ز دریای جود

در کف این ملک یسار‌ی نبود

در ره این خاک غبار‌ی نبود

وعدهٔ تاریخ به سر نامده

[...]

میوه فروشی که یمن جاش بود

روبهکی خازن کالاش بود

چشم ادب بر سر ره داشتی

کلبهٔ بقال نگه داشتی

کیسه‌بُری چند شگرفی نمود

[...]

ای ز شب وصل گرانمایه‌تر

وز عَلَم صبح سبک سایه‌تر

سایه‌صفت چند نشینی به غم‌؟

خیز که بر پای نکو‌تر علَم

چون مَلِکان عزمِ شد آمد کنند

[...]

مسجدی‌یی بسته آفات شد

معتکف کوی خرابات شد

می به دهن برد و چو می می‌گریست

کای من بیچاره مرا چاره چیست

مرغ هوا (هوی) در دلم آرام کرد

[...]

ای فلک آهسته‌تر این دور چند؟

وی زمی آسوده‌تر این جور چند؟

از پس هر شامگهی چاشتی‌ست

آخرِ برداشت فرو داشتی‌ست

در طبقات زمی افکنده بیم

[...]

پای مسیحا که جهان می‌نَبَشت

بر سر بازارچه‌ای می‌گذشت

گرگ‌سگی بر گذر افتاده دید

یوسفش از چه به‌در افتاده دید

بر سر آن جیفه گروهی نظار

[...]

خیز و بساط فلکی درنورد

زانکه وفا نیست درین تخته‌نرد

نقش مراد از در وصلش مجوی

خصلت انصاف ز خصلش مجوی

پای درین بحر نهادن که چه؟

[...]