... ریشه برعکس می دود اینجا

نفس از عاجزی فغان گردید

تا نوای فنا عیان گردد ...

... که پا تا سر بلاگردان شوم سر تا به پایش را

مکن منع دل خود از فغان قصاب در راهش

جرس کی می تواند داشتن پنهان صدایش را

... مستی است که بندد به قفا دست عسس را

چون بر نکشم آه و فغان از دل صد چاک

از ناله چه سان منع توان کرد جرس را ...

دارم از دست تو شب تا صبح با چشمی پر آب

ناله همدم باده خون مطرب فغان راحت عذاب

روز بر من چار چیز از عشق می آرد هجوم ...

همرهان بر سینه بی دلدار سنگ ما عبث

می کند آه و فغان بسیار زنگ ما عبث

ما حریف حیله بازی های گردون نیستیم ...

... آیا چه فتنه ها که به دور قمر شود

از دیده ام فغان که به تحریر نامه ات

چندان نماند آب که مکتوب تر شود ...

... خلاف نفس سرکش از هوس باشد اگر باشد

ز شوقت با دل صد چاک همراز فغان من

در این وادی همین بانگ جرس باشد اگر باشد ...

... با دل صد چاک در دنبال محمل چون جرس

سر به زانو مانده ام کافغان به فریادم رسد

بلبل نالان راه گلستان گم کرده ام ...

... شهسوار عرصه میدان به فریادم رسد

چشم آن دارم که چون در حشر بردارم فغان

بی تأمل صاحب دیوان به فریادم رسد ...

... کاه ما از جذبه رنگ کهربا را کرده حفظ

کاروان شب گذشت از دل فغانی برنخاست

پنبه غفلت به گوش ما صدا را کرده حفظ ...

... چو زخم خورده شکاری است بسته بر فتراک

فرو گذاشت زآه و فغان نخواهم کرد

ز ناوکت چو جرس گر شود دلم صد چاک ...

... گر آنکه گرفتار تو جانانه نباشم

دل را ز فغان می کنم از درد تو خالی

فریاد از آن روز که دیوانه نباشم ...

... مرده ای احیا نما تا عیسی مریم شوی

بندبند استخوانم همچو نی دارد فغان

خواهی ام کردن نوازش گر به من همدم شوی ...

... ناله ای کز ابر می آید صدای رعد نیست

عالم آب است از مستی فغان دارد بهار

... دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

اول گل رخسارت سرگرم فغانم کرد

وآنگه خم ابرویت قصد دل و جانم کرد ...

... اگر قصاب بستند اندر این عالم زبان من

صف صحرای محشر می شود پر از فغان من

نفس در سینه تنگم دم صور است پنداری

غم دل کس به امید چه گوید دل ستانش را

چرا بلبل خروشد نشنود چون گل فغانش را

مکن ای گل جفا با بلبل خود این قدر ترسم ...

... خروشد دل به پای ناقه اش همچون جرس دایم

که شاید بشنود محمل نشین یک دم فغانش را

دلم دارد ز هجر او حکایت ها که نتواند ...

از عشق گلبنی است چو بلبل فغان ما

کز سرکشی بخاک فکند آشیان ما ...

از گلشن است دور اگر آشیان ما

گو باش اگر رسد بگلستان فغان ما

دور از چمن چه غم بود ار آشیان ما

زانجا رسد به گوش گلی گر فغان ما

بیحاصلی است حاصل سودای بار عشق ...

... ظالم جفا بس است دل ما دل تو نیست

سرگشته روز و شب چو جرس می کنم فغان

در وادیی که رهگذر محمل تو نیست ...