زهیر در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۱۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۷۹:
عسسان ینی چی؟
زهیر در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۵۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۷۲:
معنی مصرع اوّلُ اصلا نفهمیدم. کسی می‌تونه لطف کنه و معنیش کنه؟
شاهرخ کاطمی در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۰۶ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۱۰۳ - عذر گفتن فقیر به شیخ:
سلام
ما وقتی مرکزم را اندیشه وافکار
گاهی کینه رنج حسادت قرار می
دهیم هر چیزی جوانی زیباّئی
قدرت بدنی شغل پول قرار می
دهیم
درنهایت درد زاست ولی حقیقتی
که می توانه بکش عقب وبه ذهن
نگاه کن آنی که به ذهن نگاه می
کنه ومی تواند هم هویت شدگی ها
را ببینه اصل انسان است وهم جنس
خداوند ما می توانیم مرکز را
عدم کنیم وبه این افکار افل هویت
ندهیم واین انرژی خدائی را
در را خدمت عشق وخرد وحکمت
در جهان پخش کنیم ودنبال نیاز
حقیقی خود هم باشیم
وموزن با انچه خداوند می خواهد
رضا از کرمان در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۱۷ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » سهراب » بخش ۲۰:
سلام
مگه میشه معنای خاصی نده جویبار مشخصه چیه وآدم عاقل جامه بر جویبار پهن نمیکنه واگه قرار معنی خاصی نده میشه خیلی چیزهای دیگه گفت مثل کوهسار ،برکنار،ابتکار،شهریار،ذوالفقار،انفجار و........
نوید احمدپور در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۵۰ دربارهٔ فیض کاشانی » شوق مهدی » غزلیات » شمارهٔ ۵۰:
خیلی به دل نچسبید....
الیاس سپهر در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۰۱ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۴۳ - تیره‌بخت:
آسمان، خرمن امید مرا
ز یکی صاعقه خاکستر کرد
مادر یعنی امید یعنی اولین وطن تا وقتی هست و آخرین تبعید گاه وقتی که نیست
الیاس سپهر در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۵۵ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۴۱ - تهیدست:
مادرم گوهر من بود ز دهر
زاغ گیتی، گهرم را دزدید
محمد در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۰۱ دربارهٔ عطار » اسرارنامه » بخش ششم » بخش ۳ - الحکایه و التمثیل:
تَرکِ سَرِ خود گفتن،زیبا قدمی باشد
فرهاد حافظ در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۵۷ دربارهٔ وحشی بافقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۲۶:
این غزل زیبا با اجرای استاد گلپا فوق‌العاده است. پیشنهاد میکنم حتما بشنوید.
یاسین مشایخی در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۲۶ دربارهٔ نظامی عروضی » چهارمقاله » مقالت دوم: در ماهیت علم شعر و صلاحیت شاعر » بخش ۱۱ - حکایت نه - فردوسی:
یکی از دلایل اصلی که اساتید شاهنامه‌پژوه مثل: خالقی، زرین‌کوب، مینوی، دامغانی، مسکوب، ریاحی، تقی‌پور، خطیبی و غیره، بر شیعه بودن فردوسی دارند، همین ابیاتی‌ست که نظامی عروضی به نقل از فردوسی در این کتابش آورده و بیتی در مدح خلفای راشدین نیست.
نکته‌ی مهم دیگه اینجاست که، دلیل اینکه اجازه نمیدن فردوسی در قبرستان مسلمانان دفن بشه، بخاطر رافضی بودنشه نه گبر و کافر بودنش. لذا همین هم سندی‌ست بر شیعه بودن حکیم توس.
فاطمه یاوری در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۰۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱۷:
دل عارفان ببردند و قرار پارسایان
همه شاهدان به صورت؛
تو به صورت و معانی...
پ.ن: ۱ مشاعره(!) با مریم
۲ اینو دیدم یاد ترکیب "بلوند خنگ" افتادم:)) عبارتی که در مورد مرلین مونرو به کار میرفته. مجبور بودی بین شخصیتت و زیباییت یکیو انتخاب کنی.
فاطمه یاوری در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۱۸ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵:
عافیت میطلبی منتظر آفت باش
سر بالین‌طلبان تحفهٔ در است اینجا..!
پ.ن: عافیت میطلبی بگذر از اندیشه‌ی جاه...
فاطمه یاوری در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۱۳ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴:
مرگ تسکین ندهد منتظر وصل تو را
پای تا سر ز کفن چشم سفید است اینجا
.
صبح پیری اثر قطع امید است اینجا
تار و پود کفنت موی سفید است اینجا
فاطمه یاوری در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۰۸ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳:
عجب شعری.👌👌👌
.
بیدل آن فتنه که طوفان قیامت دارد
غیر دل نیست همین خانه خراب است اینجا....
فاطمه یاوری در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۰۴ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲:
غبار دشت بیرنگیم و موج بحر بی ساحل...
سر آن دامن از دست که میگردد رها اینجا...؟
فاطمه یاوری در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۰۱ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱:
روم در کنج تنهایی زمانی واکشم بیدل
که از دلهای پر در بزم صحبت نیست جا اینجا....
آرش اسدی در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۵۱ دربارهٔ نظامی » خمسه » خسرو و شیرین » بخش ۱۱۹ - اندرز و ختم کتاب:
باسلام
ممنون میشم اگه کسی از بزرگواران مفهوم این بیت را توضیح بدهند
نگهدارم به چندین اوستادی
چراغی را درین طوفان بادی
ز هر کشور که برخیزد چراغی
دهندش روغنی از هر ایاغی
ور اینجا عنبرین شمعی دهد نور
ز باد سردش افشانند کافور
فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ۲ سال قبل، چهارشنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۱۱ در پاسخ به رضا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱:
سپاس از رضایِ عزیز برای شرح هایِ نغز و دلنشین ات, به راستی "جایِ غم باد مَر آن دل که نخواهد شادَت!"
باژگون یا واژگون یا وارونه, فارسیِ واژه عوضی نیز می باشد.
باژگون سپهر: روزگارِ عوضی(پست و سفله)
همچنین;
کَسری همان انوشیروان با نام کاملِ کَسری نوشین روان, که فردوسی به پادشاهی او در شاهنامه بطور مفصل پرداخته است. کشتار مزدکیان در زمان پادشاهی پدرش و به دستور خود کسری صورت گرفت. بنا به گفته فردوسی نزدیک به ۱۰۰ هزار طرفدار کیشِ مزدکی که اعتقاد به اشتراک مال و همسر داشتند در باغی وسیع همچون درخت کاشته شدند! همچنین مشاور مشهور انوشیروان بزرگمهر (بوزرجمهر) بود که بخاطر بدبینی انوشیروان شکنجه و سپس نابینا شد.
پرویز یا خسرو پرویز نوه یِ کسری, ثروتمندترین و قدرتمندترین پادشاه ساسانی بود. داستان پادشاهی خسرو پرویز به تفصیل در شاهنامه گفته شده است. همچنین نظامی گنجوی در منظومه خسرو و شیرینِ خود, آنچه را که فردوسی بدان نپرداخته, به جزئی ترین حالت ممکن پرداخته است.
سرانجام خسرو پرویز بسیار تلخ و دردناک است. شیرویه پسر خسرو پرویز که در حبس خانگی بسر می برد با کمک درباریان و لشگریان مخالف خسرو پرویز علیه پدر کودتا می کند, او را زندانی و سپس به قتل می رساند. در جریانِ کودتا, ۱۷ پسرِ خسرو پرویز از جمله ۴ فرزند مشترک خسرو و شیرین نیز به قتل می رسند. شیرین همسر خسرو پرویز نیز در دخمه یِ خسرو بر روی جناره همسرش خودکشی می کند! عاقبت تمام کسانی که به شیرویه کمک کرده بودند چیزی بهتر از خسرو و فرزندانش نبود.
جنگ ذیقار در زمان خسرو پرویز اولین جنگی بود که لشگر ایران از اعراب شکست خورد که این آغازی بر پیروزی های متعدد اعراب بر ایرانیان و سقوط نظام پادشاهی چندین هزارساله و همچنین جایگزینی تخت پادشاهی با منبر! شد. به قول فردوسی:
چو با تخت منبر برابر شَوَد / همه نام بوبکر و عمّر شَوَد
و باز فردوسی خطاب به روزگار:
نهانی ندانم تو را دوست کیست! / بدین آشکارت بباید گریست!
وادی رَم> عَقَبَه> اردن {۲۱ ژوئن ۲۰۲۳}
علی میراحمدی در ۲ سال قبل، چهارشنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۳۳ در پاسخ به رضا از کرمان دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » سهراب » بخش ۲۰:
معنای خاصی نمیدهد جهت احترام جامه ای پهن کرده و تن سهراب را روی آن قرار داده و احتمالا همین بر جویبار هم صحیح تر باشد چون در این لحظه سهراب هنوز نمرده و در ادبیات بعدی خبر وفاتش داده میشود و دلیلی هم ندارد که کسی در آن لحظات دنبال جامه زرنگار باشد
رضا از کرمان در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۱۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۷۹: