Mahmood Shams در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۰۲:۰۳ در پاسخ به رضا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۵:

با احترام به آقای شاملو و شما ، ایشان از نظر و جهان بینی خود به جناب حافظ پرداخته و رند و لاابالی خوانده که قطعا  نگاه جامع ، دقیق و درستی  نیست چرا که  در اشعار و دیوان حافظ نوع  نگاه و گفتار  دو سویه است و نگاه  تک بعدی صحیح نیست ،  برای شناخت بیشتر شاعر به حافظ پژوهانی مراجعه کنید که بدون مصادره به مطلوب و غرض و بدون دخالت سلیقه و علاقه و اعتقاد شخصی اظهار نظر کردند .

حافظم در مجلسی دُردی‌کشم در محفلی

بنگر این شوخی که چون با خلق صنعت می‌کنم

 

سیدمحمد جهانشاهی در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۳۳ در پاسخ به محمدعلی شیخ الاسلامی دربارهٔ عرفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲:

شهید به خون ناتپیده ، با زهر مسموم شده است؟

علی محمد هاشمی در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۰۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۵۲:

درک مفاهیم اشعار مولانا با درک مفهوم این شعر از مثنوی بسیار راحت تر است

پنج حس ازبرون میسور او
پنج حس از درون مامور او
ده حس است وهفت اندام دگر
انچه در گفت ناید می شمر

علی زندوکیلی در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۴۸ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۳۷ - حکایت مارگیر کی اژدهای فسرده را مرده پنداشت در ریسمانهاش پیچید و آورد به بغداد:

بنظرم در متن ما سمیعی‌ وبصیریم و"خوشیم" 

بجای کلمه خوشیم بایستی کلمه "هوشیم"باشد شنوا ، بینا ودارای هوش  

آیا اینطور نیست؟

محمد مقدم در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۴۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۲:

در باره بیت ۷ : که  مهرابم  بگرداند خم آن داستان ابرو صحیح مینماید .

 به حاشیه   حالتی رفت که مهرابه به فریاد افتاد مراجع شود

سیدمحمد جهانشاهی در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۲۹ دربارهٔ عرفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲:

اجری دگر ، شهیدِ به خون در تپیده را

 

محمد مقدم در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۲۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۳:

در بیت ۱ :  مهرابه  یا  مهراب  صحیح است . چون از ریشه  حرب  اسم مکان  محرب ( با علامت فتحه روی میم )  ساخته نمیشود. محارب ساخته میشه . اسم ابزار یا اسم آلت هم  به درد نمی‌خورد . من فرهنگ لغت عربی کاملش رو دارم کلمه محراب رو ندیدم.  به ماها گفته بودن محراب محل  حرب (جنگ)  با شیطان است . اگه دوستانی که عربیشون خوبه راهنمائی کنن سپاسگزار خواهم بود

سیدمحمد جهانشاهی در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۰۳ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰:

اشکِ سبک عنانِ رفیقان نَایستاد،

سلمان صحافی در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۴۷ دربارهٔ قصاب کاشانی » دیوان اشعار » ترکیبات » شمارهٔ ۱۰:

ابیاتی شگفت انگیز از شاعری کمتر شناخته شده!

Mojtaba Razaq zadeh در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۲۰:۱۱ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۷:

منظور از خود برسیدیم و به هیچی نرسیدیم چیه دوستان

مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۲۷ دربارهٔ ملا احمد نراقی » مثنوی طاقدیس » بخش ۶۱ - رجوع به حکایت عارف خانه نشین با زن خود:

﷽
بیت شماره‌ی «5»، بایستی به صورت ذیل، اصلاح شود:
• «قَرْنَ» فرمان شد زنان را در کتاب / مرد را «سِیرُوا» همی آمد خطاب
✍ قرآن کریم: وَ «قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ…»: سوره 33: آیه 33.
✍ کلمه‌ی «سِیرُوا»، در قرآن کریم، زیاد تکرار شده است.
✍ به دنبال ابیات قبل، در این بیت، بانو، به همسرش می‌گوید: در کتاب الهی (قرآن کریم)، آمده است که «و در خانه‌هایتان قرار و آرام گیرید»؛ ولی به مردان دستور داده شده که (برای تهیه‌ی مخارج زندگی)، سیر و سفر کنید.

سفید در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۲۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۶۲:

 

گر این جهان چو جان است ما جان جان جانیم

 

سفید در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۲۰ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۶۲:

 

گر جان به جز تو خواهد از خویش برکنیمش...

 

سجاد داوری در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۸:۱۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸:

سالهاست به دنبال معبود خود میگردم این چنین باید بنیان ذهنی من با بیت آخر سعدی ویران شود ؟دردی از این شیرین تر؟

محسن جهان در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۳:۱۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱۵:

تفسیر ابیات ۱ و ۲ غزل فوق:

جناب سعدی خطاب به‌ حضرت دوست چنین می‌فرماید: خدایا نمی‌دانم در این دنیا به این وسعت شبیه چه هستی. این جهان و هر آنچه در اوست صورت و ظاهر است، و عمق و جوهره تمام موجودات تو هستی. 
انسان‌های عاشق با اختیار خود مسیر بندگی و عبودیت تو را انتخاب می‌کنند. و هر کس به تو پناه آورد از بند هوای نفس آزاد می‌کنی. 

کمال امیدی در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۳:۰۹ در پاسخ به رضا زارع دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۷۹ - دماوندیۀ دوم:

درود بر شما

خیر جانم. همان ری درست است. چونانکه از تهران که مرکز حاکمیت سیاسی و تغییرات است؛ دلگیر است. توجه داشته باشید که در بیت ۳۱ دوباره کلمه ری تکرار میشود. در حقیقت شاعر گلایه خود را از مردمان و رجال سیاسی و بی تفاوتی و جهل عوام؛ از طریق این قصیده با دماوند باز می گوید و از او تمنای انتقام دارد

تهمینه رز در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۲:۵۸ دربارهٔ خواجه عبدالله انصاری » صد میدان » میدان نود و سیم مکاشفه است:

لازم است علامات مکاشفت به شرح ذیل اصلاح گردد:

استغراق دل از ذکر، و امتلاء سر از نظر و استبصار ضمیر به حقیقت. نشان استغراق دل از  ذکر سه چیزست: گفتار حقیقت، و وحشت از خلق، و الهام مناجات. و نشان امتلاء سر از نظر سه چیزست: مستولی گشتن بر احوال، و هموار گشتن در صدق، و دیده ورگشتن در شادی بزرگتر. و نشان استبصار ضمیر بحقیقت سه چیزست: که مرد طمأنینت و سکینت یابد، و وقار فرشتگان، و ثبات بادنیان.

براساس نسخه چاپی کتاب انتشارات گلشن

همیرضا در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۲:۲۶ در پاسخ به سید علیرضا علویان دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۴۶ - در شکایت از روزگار و دوستان و ستایش تهمتن پهلوان:

با سپاس بابت ذکر این نکته، در کل وزن دوری مفعول فاعلاتن به صورت نظری می‌تواند با فرض تبدیل «ت مفا» به «تن فا» همه جا زیرمجموعه‌ای از وزن مدنظر جنابعالی باشد. اما این که شاعر وزنی نامطبوع و سخت‌خوان را بر وزنی خوشخوان و دوری آن هم با گنجاندن دو واو قبل از کلمهٔ «هم» که کاملاً بی‌معنی به نظر می‌رسد ترجیح داده باشد و تمام بیت‌های بعدی را سکته‌دار سروده باشد توجیه چندانی ندارد.

ناگفته نماند که در یکی از چاپهای دیوان خاقانی در نسکبان این واوها در متن ترجیح داده شده‌اند و در حاشیه به این تفاوت در نسخه‌ها اشاره شده اما در سه چاپ دیگر حتی اشاره‌ای هم به این واوها نشده (این و این و این).

همچنان که فرمودید قصیدهٔ انوری بر خلاف این شعر از همان آغاز و بدون نیاز به دستکاری و توجیه بر وزن مدنظر جنابعالی است.

روال گنجور هم وفاداری به نسخ چاپی مرجع است. از این جهت حتی اثبات نادرستی متن به گنجور مجوز تغییر آن را نمی‌دهد.

سیدهادی محسنی در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۵۸ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۷ - گفتار اندر ستایش پیغمبر:

استاد جلال خالقی مطلق شاهنامه پژوه در پاسخ به پرسشی درباره دین فردوسی تصریح کرد: 
من تشیع فردوسی را خیلی عمیق می دانم و معتقدم او شدیدا به مذهب تشیع اعتقاد داشت اما می توان بر روی اسماعیلی یا دوازده امامی بودن او بحث کرد. من بیشتر به دوازده امامی بودن فردوسی معتقدم است.

مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۰۱ دربارهٔ ملا احمد نراقی » مثنوی طاقدیس » بخش ۶۰ - حکایت سمنون محب که بلا طلبید و طاقت نیاورد و از پا درآمد:

﷽
در بیت شماره‌ی «25»، به احتمال زیاد، به علت «غلط تایپی» آمده است:
• ای خدا من از تو بگریزم «ز» تو / هم پناه از تو همی آرم به تو
که معنای درستی ندارد. که صحیح آن، چنین است:
• ای خدا! من، از تو، بگریزم «به» تو / هم پناه از تو همی آرم به تو
✍ که معنای آن، می‌شود: خدایا، از تو، به سوی خودت می‌گریزم.
البته، مفهوم فوق، از قرآن کریم گرفته شده است؛ آنجا که می‌فرماید: فَفِرُّوا اِلَی اللَّهِ: پس به سوی خدا بگریزید.
در نهج البلاغه‌ی مولا (ع) هم آمده است: وَ فِرُّوا اِلَی اللَّهِ مِنَ اللَّهِ: و از خدا به‌سوی خدا فرار کنید.
✍ الله اعلم.