سیدمحمد جهانشاهی در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۶ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۳۸ دربارهٔ آشفتهٔ شیرازی » غزلیات » شمارهٔ ۶۰۱:

هست یدِ خدا علی ، نایبِ مصطفی علی،

سیدمحمد جهانشاهی در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۶ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۳۱ دربارهٔ نشاط اصفهانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۹:

دولتِ شاه یاد باد ، تا ابد استدامتش

 

م بایگی در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۶ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۱۴ در پاسخ به عباس دربارهٔ سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۷:

نه. کاملا درست است. «آخر کم از آن که ...» جمله را سوالی می کند. مثلا: قدسی مشهدی می گوید: 

هرچند نباشد خبرت از رازی

گوشی بگشا چو کوک گردد سازی

آهنگ و مقام هم اگر نشناسی

آخر کم از آن که بشنوی آوازی؟

یا عطار: 

وقت است که در بر آشنائی بزنیم

تا بر گل و سبزه تکیه جایی بزنیم

زان پیش که دست و پا فرو بندد مرگ

آخر کم ازانکه دست و پائی بزنیم؟

mehdi Hoseyini در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۶ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۸:۳۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۱۹۲ - جواب گفتن عاشق عاذلان را:

این حکایت ونمثیل بارها در مثنوی تکرار شده گویی مولانا با تکرار این تمثیل مدام یاداور میشود که این جهان فقس شکل است و زندان و راه درست حفره کردن این زندان است منبل یعنی گدا کاهل که خود مولانا مجددا آن را معنا میکند چنانکه در معنی ابله هم معنایی جدید ارائه می دهد :ابلهی نه کو به مسخرگی دو توست ، ابلهی کو واله وحیران اوست گدا و کاهل هم در این داستان گدایی است که از هر ثروتمندی غنی تر است او دنبال مواهب مادی نیست بلکه جستجو گر و گدای راهی است برای رهایی از تمامی مظاهر مادی و مثنوی به تمامی حکایت این راه گشودن است از اولین بیت نی نامه تا اخرین بیت که با کلمه ی روزنه ناتمام میماند و چه عجب که مثنوی ناتمام است گویی مولانا با این کار آخرین نکته را یاداور میشود که حکایت تعالی و رشد اتسان داستانی بی پایان است چنانکه غلطیدین در دره ی تباهی اش را نیز انتهایی نیست چرا که انسان ذاتا بی انتهاست . این سخن پایان ندارد ای پسر....

مهدی حقیقی در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۶ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۰۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۵۱:

با عرض ادب و احترام

[به‌جز ۵ مصراع] در هیچ‌یک از مصراع‌های ابیاتِ غزل‌های ۱۷۵۱ تا ۱۷۵۸، مصرع با هجای کوتاه (فَـ از فعلاتن) آغاز نمی‌شود؛ که چه‌بسا با هجاهای بلند و کشیده (همچون فا در فاعلاتن یا مفـ در مفتعلن) شروع می‌گردد. بنابراین وزنِ شعر با شروعِ «فعلاتن» صحیح نیست.

دستِ کم بهتر «فاعلاتن مفاعلن فعلن» است.

رضا رحیم در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۶ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۳۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۸:

سلام و درود بر رضا( نویسنده متن و تفسیر ۸ مهر ۱۳۹۶ ) چقدر به فهم من در فهم  این  غزل کمک کردید. ممنون و سپاس 

جهن یزداد در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۶ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۲۱ دربارهٔ کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۹۷ - وله ایضا:

این سلجوقیان چه بی پدرانی بودند صد دینار برای شاعر بیچاره حواله کرده سه سال دواندش

رضا از کرمان در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۶ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۰۰ دربارهٔ مولانا » فیه ما فیه » فصل پنجاه و ششم - اکمل‌الدّین گفت مولانا را عاشقم:

سلام رسته گرامی

آیا منظور پسران رقاصه است

یونس در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۳۸ دربارهٔ اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۰۵ - خنکن ملتی بر خود رسیده:

(دران کوش الخ اشاره بشمر امیر خسرو.)

Khishtan Kh در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۱۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:

راستای صحبت سعید آقای عزیز

درود🌹🖐

در اینکه هر انسانی باید از قدرت عقلانی خود نهایت بهره را ببرد و از دایره منطق پا بیرون نگذارد هیچ شکی نیست.

بیایید تصور کنیم از روزنی به بیرون نگاه میکنیم،شعاع دید ما برابر با شعاع روزنی دید ماست.حال قابل  قیاس است با شعاع دید دیگر کسی که از حفره ای به بیرون نظر دارد! (حکایت همان مو و پیچش مو است)

فرموده جناب حافظ بار عرفانی دارد در عرفان تقبل بر مبنای باور و عقل و منطق نوعی نیست

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید 

که سالک بی خبر نبود ز راه و رسم منزل ها

 در عقل و منطق و باور شما ریختن می بر سجاده کاستن از پاکیزگی سجاده است و اشاره جناب حافظ دقیقا همینجاست درک واقعیت به ازای فاصله از باور  ...........

 

 

 

بهار کهن در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۵۹ در پاسخ به زهرا قوچانی دربارهٔ فرخی سیستانی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۳ - در مدح امیر محمدبن محمود بن سبکتگین:

اینجا قصب بمعنی حریره.

میان یعنی کمر

یعنی با کمرهای باریک و لطیف

احد در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۴۷ دربارهٔ منوچهری » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۵۴ - در مدح شهریار:

حضرت مولانا هم در بیتی ذیل لحنهای موسیقی می‌فرماید:

وای کز آواز این بیست و چهار

                 کاروان بگذشت و بیگاه شد نهار

که منظور از بیست و چهار ،۲۴ لحن موسیقی است.

احد در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۲۶ دربارهٔ منوچهری » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۵۴ - در مدح شهریار:

سلام

در انتهای این مدیحه جناب منوچهری بیست و دو تا از نامهای آواز ها (لحنها)ی موسیقی باستانی ایرانی را هنرمندانه آورده که هیچکدام از آنها امروزه رایج نیست مانند:لبینا، دنه، اشکنه،زیر قیصران، گنج گاو روزنه، تخت اردشیر،هفت گنج و روشن چراغ و ......

الف رسته در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۲۱:۵۰ در پاسخ به رضا از کرمان دربارهٔ مولانا » فیه ما فیه » فصل پنجاه و ششم - اکمل‌الدّین گفت مولانا را عاشقم:

چه چیزی سبب تعجب به توان هفت شما شده است؟

Khishtan Kh در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۳۹ دربارهٔ فضولی » دیوان اشعار فارسی » غزلیات » شمارهٔ ۲۷:

گیری اگر از خاک به هزار ریشه قفا را 

نوشی اگر از سخره و سنگ آب بقا را 

آخر شکند شاخه و ریزد بر و برگت

طوفان حریف است قوی ریشه گیا را 

امیر یاسین در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۱۲:۰۱ در پاسخ به مهشید دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۸۳:

ماشاله

علیرضا جهان آرا در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۸:۵۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۳:

اجرایی بینظیر از این غزل

پیوند به وبگاه بیرونی

دکتر صحافیان در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۸:۲۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۲:

سحرگاه دیروز یکی دو جام شراب از حسن اتفاق(یا واقعه عرفانی در رویا) هدیه شد برایم و شیرینی شراب لبهای ساقی(ایهام: شراب روی لبها- خود لبهای چون شراب- نقاشی حال خوش)در کامم نشسته بود.
۲- از این سرمستی عاشقانه هوس بازگشت به ساقی دوران جوانی داشتم، ولی طلاق بدون رجوع(بائن) بین ما افتاده بود.
۳-آری در مقامات سلوک هر جا سیر کردیم، پی بردیم که نظربازی و عافیت با هم ناسازگارند.
۴- پس ای ساقی! پیوسته جام شرابم ده! در راه سلوک هر که عاشق نشود در نفاق است و از نور ایمان دور.
۵-ای معبر مژده بده! دیشب خواب خوبی دیدم و خورشید در خواب شیرین بامداد هم اتاقم بود.
۶- در خیالم چشمان مستش را نقاشی می‌کردم به ابروانش که رسیدم طاقتم طاق شد( ایهام به طاق ابرو).
۷- اگر شاه یحیی( آل مظفر ۷۹۸ ه.ق.) دین خدا را یاری نمی‌کرد، کار دین و دولت نیز پریشان می‌گشت.
۸- آری حافظ وقتی این شعر پریشان را ( یا این شعر را با پریشانی) می‌نوشت مرغ خیالش در دام شوق اسیر بود.
دکتر مهدی صحافیان
آرامش و پرواز روح

رضا از کرمان در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۷:۴۲ دربارهٔ مولانا » فیه ما فیه » فصل پنجاه و ششم - اکمل‌الدّین گفت مولانا را عاشقم:

سلام 

  رقاصه ای  شاهد ؟؟!!!!!

الف رسته در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۴:۳۴ در پاسخ به کوروش دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۱۹۷ - جواب گفتن مهمان ایشان را و مثل آوردن بدفع کردن حارس کشت به بانگ دف از کشت شتری را کی کوس محمودی بر پشت او زدندی:

اشاره سوره تکاثر در قرآن است: «أَلْهاکُمُ التَّکاثُرُ حَتَّی زُرْتُمُ الْمَقابِرَ. کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ. ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ. کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ. ثُمَّ لَتَرَوُنَّها عَیْنَ الْیَقِینِ»