همایون در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۹:۳۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۷:

گرامی بانو مینا
ضمن سپاس بخاطر توجه و عنایت شما
خواستم سخن کوتاه کنم و به همان مقدار مناظره بسنده کنم اما حیفم می آمد اگر نمی گفتم؛ الحق که این بار شمه آوردید بر وسعت بیکران این چامه. آنهم به مصداق آن مشکی که خود می بوید.
هرچند مختصر اما کلامتان, کلام مناظره بود و یقین دارم از چشمه ی انباشته ی درک و فهمتان جوشید. چشمه ای که وقتی پر شد, خود مرجع و منبع است.
با آرزوی توفیق برایتان.

رضا در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۵۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹:

به نظر می رسد این 3 بیت قبل از بیت تخلص باید باشد:
نشوی واقف یک نکته ز اسرار وجود
تا نه سر گشته شوی دایره امکان را
در سر زلف ندانم که چه سودا داری
تا به هم بر زده ای گیسوی مشک افشان را
ملک آزادگی و کنج قناعت گنجی است
که به شمشیر میسّر نشود سلطان را

فاطمه زین الدینی در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۵۴ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۲۲:

امام علی ـ علیه السّلام ـ : بندگی در پنچ چیز است: 1.اندرون از طعام تهی داشتن،
2.قرآن خواندن،
3.شب را به عبادت گذراندن
4.زاری کردن (به درگاه خداوند) هنگام صبح
5.گریستن از ترس خدا.
مورد اول کلام مولا با بیت اول شعر همخوانی دارد.

روفیا در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۴۰ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۱:

حمید رضا 4 گرامی
افشین خان درست می گویند، لطفا بار دیگر بخوانید.

آریان در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۷:۴۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۶:

آیا می شود در مصرعی که گفته شده"نرگس اگر چشم داشت"
چشم داشتن را به عنوان ایهام انتظار داشتن در نظر بگیریم؟

موسی روستایی در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۶:۱۵ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در مدح امین الملة قاضی عبدالودودبن عبدالصمد:

قاضی عبدالودود بن عبدالصمد » ملقب به امین الملّه از قاضی القضات شهر غزنین بود. سنایی دو سروده در مدح وی دارد.
شاعر، وی را مقتدای شریعت و پیشوای دین پیامبر معرفی کرده و با نعمان بن ثابت برابر نهاده و عدل و علم قاضی را سبب آبادی دین پیامبر دانسته است و در چندین بیت به جایگاه دینی این شخص اشاره کرده و در بیتی به حکم و امر نافذ قاضی این گونه اشاره دارد:
شد قوی دست آن چنان انصاف کز روی ستم *** شمع را نکشد همی بی امر تو باد هوا
(سنایی/21)
و شایستگی و استحقاق قاضی را در امر قضاوت با تمثیلی چنین بیان می کند:
از لقب مفتی نگردد بی تعلّم هیچ کس *** علم باید تا کند درد حماقت را دوا
صدعلی در کوی ما بیش است با زیب و جمال *** لیک یک تن را نخواند هیچ عاقل مرتضا
(سنایی/21)
در سروده ی دوم، شاعر با توصیف طبع ممدوح در علم و سخاوت قصیده را آغاز می کند. دو فضیلتی که به گفته ی پروفسور د. بروین « در انجام وظایف قضاوت و پشتیبانی از شاعران لازم است » ( دی بروین، 1378: 136 ).

نریمان در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۶:۰۷ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب سوم در عشق و مستی و شور » بخش ۲۴ - حکایت پروانه و صدق محبت او:

ولی الان متوجه بازه زمانی شش ساله از درج دو نظر شد که دلیلی بر بی توجهی و کم لطفی دوستان می باشد.

نریمان در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۶:۰۲ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب سوم در عشق و مستی و شور » بخش ۲۴ - حکایت پروانه و صدق محبت او:

با آرزوی تندرستی همگان
ریحانه بانو بدرستی تصحیح هر دو مورد را ذکر کردند بعد تذکر بجا، فقط چرا اشتباه تایپی را اصلاح نکردند حدسم هجمه نظرات کاربران و حجم کاری زیاد می باشد، که باز هم، دست مریزاد

لیلا اسدی در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۲۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۴:

تنم بپوسد و خاکم به باد ریزه شود
هنوز مهر تو باشد در استخوان ای دوست.....

شهریار در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۲۲ دربارهٔ شیخ بهایی » نان و حلوا » بخش ۱۳ - علی سبیل التمثیل:

با سلام
لطفا معنی شعر را مرقوم فرمایید.

عباس در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۳۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۶:

محمدرضا شجریان- رهزن اهل هنر
آواز سه گاه (مخالف)، شعر سه بیت آخر از حافظ.
(مثنوی)
گر ز حال دل خبر داری بگو
ور نشانی مختصر داری بگو
(مثنوی)
مرگ را دانم؛ ولی تا کوی دوست
راه اگر نزدیکتر داری بگو
(مخالف)
ارغنون ساز فلک رهزن اهل هنر است
ارغنون ساز فلک؛ رهزن اهل هنر است
چون از این غصه ننالیم
چون از این غصه ننالیم چرا نخروشیم
(مخالف)
گل به جوش آمد و از می‌نزدیمش؛ آب‍‍ی
لاجرم؛ زآتش حرمان و هوس میجوشیم
(مخالف)
حاف‍‍ظ؛ این حال عجب با که توان گ‍‍فت
با که توان گفت؛ که ما
بلبلانیم
بلبلانیم؛ که در موسم گل خاموشیم

پریسا در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۲۷ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۳۶:

به نانی بساز درست است نه به تایی بساز در نسخی که من دیدم به نانی بساز بود و از لحاظ معنایی هم به نانی خیلی پرمعناتر است تا به تایی
در جواب آن دوستمونم که گفتن آهک تفته در بیشتر نسخ آهن تفته ذکر شده است

امین در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۴:۲۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۲:

با تشکر از حسن، تعبیر نقل شده توسط ایشون از قند آمیخته با گل ... بسیار بسیار زیبا و دلنشین بود و حال ما رو دگرگون کرد از درک زیبایی نهفته ای که در کلام حافظ هست. ضمنا استاد شجریان این غزل رو در یک اجرای آلبوم نشده با کمانچه هابیل علی اف در دستگاه ماهور اجرا کرده اند که توصیه می کنم حتما گوش کنید

حمید رضا۴ در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۲:۴۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷:

مولوی نیز بسیار از اینگونه پندها دارد.
اما حافظ چنان سوزناک از روزگار سست بنیاد و سست نظم و عمر بر باد بنیاد و جهان سست نهادی که دامگه و کنج محنت آباد است می نالد که دیگر رمقی برای پند شنیدن و غم نخوردن باقی نمی ماند.
این روزگار بیچاره هم خیلی نامنصفانه اسمش در فرهنگمان بد در رفته.
خیلی کم و هر از چند گاهی به گوش میرسد که در جایی بر این زمین پهناور عده ای بر اثر بلایی طبیعی هلاک و بی خانمان شده اند. وگر نه هر روز روزیست مثل روز پیش. کمی سردتر یا گرمتر.
بیشتر هر چه درد و احساس بد را ماییم که در روابطمان به خود و یکدیگر میدهیم. حتی بیشتر بیماریها و تصادفات که به خاطر عادات بد هستند.
روزی که بشر با خود و دیگران و این هستی مهربان شود، بیشتر دردها و حتی درد از روزگار ناچیز خواهد بود.
اما این غزل شاهکار است.

khayatikamal@ در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۲:۲۵ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۴۱:

حلول ماه رمضان بر گنجور یان مبارک
بنده این رباعی را با دوستان به اشتراک گذاشتم وجمع این رباعی از 5984

حمید رضا۴ در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۱:۵۴ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۱:

جناب نوید گرامی،
برخی از درد تنگدستی می میخورند، عده ای از غم و نگرانی اینکه مبادا به خاطر کردار بدشان رسوا شوند، و عده ای دیگر به منظور مست شدن دائمی که خود را از هر مسئولیتی بی حس کنند.
خیام میگوید “اینها دلایل می خوردن من نیستند”، و ادامه میدهد که ”فقط برای دلشاد شدن می میخوردم و اکنون که «تو» (اشاره به شخص) وارد زندگی ام شدی و دلم را شاد کردی، دیگر نیازی به آن ندارم”.
البته برداشت شما و جناب عبدالله را میفهمم و شاید آن درست باشد.
با سپاس

بهروز در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۰:۴۰ دربارهٔ ناصرخسرو » سفرنامه » بخش ۵ - زیارت شیخ بایزید بسطامی و طلب اهل علم:

سپاهانه
احتمالا همان « سفاهانه » است که از سفیه و سفاهت به معنی نادان و نادانی گرفته شده است .

جمشید در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۵ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۲۳:۴۸ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۲ - عاشق شدن پادشاه بر کنیزک رنجور و تدبیر کردن در صحت او:

با سلام خدمت دوستان،از نظر یا دیدگاه یا برداشت من این داستان مربوط میشود به داستان آدم و حوا که در باغ عدن بودن و شیطان که همان کنیزک باشد آن پادشاه را که همان آدم باشد گول زد و آدم و حوا عاشق دنیا که همان شیطان و کنیزک باشند شد. ولی وقتی این عشق ادامه پیدا کرد دنیا که همان شیطان باشد مریض شد یا اینکه بی وفای کرد و دردهای زیادی به پادشاه که آدم باشد وارد کرد.و ادم به فکر این شد که علاج دردی پیدا کند ولی هر درمانی نتیجه معکوسی داد.

عین. ح در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۵ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۹:۵۸ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۰۶:

سلام
در بیت ماقبل آخر به جای «چو» باید «چون» باشد تا وزن شعر درست شود.

۷ در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۵ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۵۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۵:

درخت میوه مقصود از آن بلندترست
که دست قدرت کوتاه ما بر او یازد
رطب شیرین و دست از نخل کوتاه
زلال اندر میان و تشنه محروم
سعدی
پای ما لنگ است و منزل بس دراز
دست ما کوتاه و خرما بر نخیل
حافظ