... در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۲۳ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۲۰ - امتحان کردن مصطفی علیه‌السلام عایشه را رضی الله عنها کی چه پنهان می‌شوی پنهان مشو که اعمی ترا نمی‌بیند تا پدید آید کی عایشه رضی الله عنها از ضمیر مصطفی علیه السلام واقف هست یا خود مقلد گفت ظاهرست:

«یک روز در آن مستی در آمد. زن جنید سر بشانه می‌کرد. چون شبلی را دید خواست که برود. جنید گفت: سرمپوش و مرو که مستان این طایفه را از دوزخ خبر نبود. پس شبلی سخن می‌گفت و می‌گریست و جنید زن را گفت: اکنون برخیز و برو که او را با او دادند که گریستن با دید آمد.»
عطار-تذکرة الاولیا-ذکر شیخ ابوبکر شبلی
این روایت از شبلی بی شباهت به این قسمت از مثنوی نیست.
من فکر می کنم بسیاری از حکایاتی که در تصوف بیان میشه، صرف نظر از سندیت تاریخی، صرفاً جنبه نمادین داره و به منظور رسیدن به هدف خاصی عنوان میشه. نمونه های مشابه بسیاری هستن که یک داستان یکسان (یا دو داستان بسیار شبیه به هم) با شخصیت های مختلفی روایت شدن. از این نظر، داستان های عرفانی ما هم از الگوهای اساطیری پیروی می کنن.
با احترام.

روفیا در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۳۸ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۲۱۲:

سالهاست که این دو بیت را برای سنگ قبرم برگزیده ام،
اگر جناب ترامپ و سایر حضرات Lords of war جمله ما را روانه گورهای دسته جمعی نکنند!
عشقی که در این دو بیت بی آلایش موج می زند، گویا خویشاوندی دیرینه ای با جاودانگی دارد، عاشق نمی میرد...

Saman در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۱۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۴:

دوستان من حرف زدن در مورد نژاد و برتری این موضوع رو أصلا درست ندیده أم اما استوار و قائم به این موضوع هستم که مسئله فرهنگ خصوصا فرهنگی به گستردگی و سترگی شعر پارسی نباید اسلام الود یا حسین الود شه
در اصل یه خواهش بود پیامم ؛ عاجزانه خاشعانه خاضعانه تمنا دارم لطف بفرمایید ادبیات رو اسلامیزه نکنید شیعیزه نکنید .
خوشایند خود رو به حضرات حافظ و سعدی و خیام مولانا ....... نچسبونید
اون دسته افرادی که معتقدن به جهان اخرا مخصوصا ، حافظ اینا یقتونو میگیرن اااااااا

محمد فهیم نژاد در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۲:۴۴ دربارهٔ فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۲:

با درود و تحیات
در مصرع دوم بیت دوم به نظر چشمش باید به چشمت تغییر یابد..
در مصرع دوم بیت چهارم آنکش به آنکس تغییر یابد...

ر.غ در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۲:۲۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۸۹:

سلام. لطفا در مصراع دوم بیت سوم اصلاح شود: رسیدی به یار

نیکا در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۲:۱۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۸:

با سلام قالب بوستان سعدی مثنوی است
کتاب گلستان نثر است البته آمیخته با شعر
جناب سعدی در قالب های دیگر هم طبع آزمایی کرده مانند غزل قصیده ودیگر قالب های شعر فارسی که همه آنها را در کلیات سعدی می توان دید

میهن پرست در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۱:۴۵ دربارهٔ ناصرخسرو » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷۳:

در اولین مصرع واژه آغازین ( ای ) می باشد.
ای تن من تو ....
از کتاب دیوان اشعار ناصر خسرو
نوشته مجتبی مینوی و مهدی محقق

روفیا در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۱:۲۱ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۲۰۱:

باران سمندر؟!

۷ در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۰:۵۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۷:

خیال آب خضر بست و جام اسکندر
خیال بستن به معنی پنداشتن و انگاشتن،تصور کردن
سرخی خیال کرده خیال بستن یعنی بستن در و کرکره خیال
هر آنکه تخم بدی کشت و چشم نیکی داشت
دماغ بیهده پخت و خیال باطل بست
خیال بسته و بر باد عمر تکیه زده
به پنجروز که در عیش و در تماشایی
حافظ میگوید پنداشتم خیال باطل بسته ام ولی نه باطل نبود

محمدرضا در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۰:۵۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۳:

به نظر اساتید معظم در مصرع (چه غم اوفتاده‌ای را که تواند احتیالی) (تواند)صحیح است یا (نتواند)؟

محمدرضا در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۰:۲۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۳:

آیا به نظر اساتید در مصرع (به طپانچه‌ای و بربط برهد به گوشمالی)
(نه طپانچه ای و بربط برهد به گوشمالی )
مد نطر سعدی عزیز نبوده است؟

۷ در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۰:۱۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۷:

خیال آب خضر بست و جام اسکندر
به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد
آرزوی(نشدنی) رسیدن به آب زندگانی و جام اسکندر را در سر میپروراند(خیالبافی میکرد و امید چندانی نداشت)
به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد:ولی به برکت همنوشی با شاه شجاع چنین شد(به آرامش رسید)
.....................................................................
و اما شرح سرخی نوشته:
شرح :
حافظ دست از نوشیدن شراب خضر و جام اسکندر برداشت که امیدش آن بود که جرعه ای ای از شرابی را که شاه شجاع می نوشد به او بنوشاند که این جرعه ای که از جان شاه شجاع می نوشید و از آب خضر و جام سکندر برایش باارزش تر بود
عجیب و غریب

حسین در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۲۰ دربارهٔ فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۲۸:

بیت دوم مصرع اول فکر میکنم هرکو دلش از دست برد درست باشد.

حسین در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۰۵ دربارهٔ فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۱۲:

بیت قبل آخر مصرع اول فکر میکنم بی سر درست باشد.

حسین در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۰۴ دربارهٔ فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۱۲:

فکر میکنم بیت دوم مصرع دوم کن درد مرا افزون صحیح باشد.

محمدامین در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۳۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۸:

بسم الله الرحمن الرحیم
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿تکاثر/7﴾
صبر از وصال یار من برگشتن از دلدار من
گر چه نباشد کار من هم کار از آنم می‌رود
در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود

سعید اسکندری در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۰۶:۱۹ دربارهٔ ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۲۰:

در مصراع اول شده جفت صحیح است

سعید اسکندری در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۰۶:۱۸ دربارهٔ ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۳۵:

در چشم منست آنکه تو‌چون‌خواهی شد

سعید اسکندری در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۰۶:۱۴ دربارهٔ ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۴۳:

وین توسن دهر صحیح است.
غلطنامه‌ی دیوان نفیسی ص 115

سعید اسکندری در ‫۸ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۰۶:۱۱ دربارهٔ ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۶۷:

ناگاه همی روم صحیح است.
غلطنامه‌ی دیوان نفیسی ص116