بسیاری از رباعیات و اشعار منتسب به ابوسعید در واقع از آن شاعران دیگر است. فرزندان ابوسعید در کتاب‌های «حالات و سخنان ابوسعید» و «اسرار التوحید» گفته‌اند که جدشان جز سه بیت، شعری نگفته و آنچه در مجالس می‌خوانده، گفتار پیرانش بوده است. 

حرف آخر قافیه

تکه ۱ - ابیات پراکنده از رباعیات: چون نیست شدی هست به بودی صنما - چون خاک شدی پاک شدی لاجرما

تکه ۲: مرد باید که جگر سوخته چندان بودا - نه همانا که چنین مرد فراوان بودا

تکه ۳: کار چون بسته شود بگشایدا - وز پس هر غم طرب افزایدا

تکه ۴: خداوندا بگردانی بلا را - ز آفتها نگه داری تو ما را

تکه ۵: به حق هر دو گیسوی محمد - زبون گردان زبردستان ما را

تکه ۶: نسیما جانب بستان گذر کن - بگو آن نازنین شمشاد ما را

تکه ۷: چون مرا دیدی تو او را دیده‌ای - چون ورا دیدی تو دیدی مر مرا

تکه ۸: گر من این دوستی تو ببرم تا لب گور - بزنم نعره ولیکن ز تو بینم هنرا

تکه ۹: گرفت خواهم زلفین عنبرین ترا - به بوسه نقش کنم برگ یاسمین ترا

تکه ۱۰: در شب تاریک برداری نقاب از روی خویش - مرد نابینا ببیند بازیابد راه را

تکه ۱۱: هر کسی محراب کرده‌ست آفتاب و سنگ و چوب - من کنون محراب کردم آن نگارین روی را

تکه ۱۲: با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین - با هر که نیست عاشق کم کن قرینیا

تکه ۱۳: آتش نمرود هرگز پور آزر را نسوخت - پور آزر پیش ازین آتش چو خاکستر شده‌است

تکه ۱۴: امروز به هر حالی بغداد بخاراست - کجا میر خراسانست پیروزی آنجاست

تکه ۱۵: ساقی تو بده باده و مطرب تو بزن رود - تا می‌ خورم امروز که وقت طرب ماست

تکه ۱۶: می هست و درم هست و بت لاله رخان هست - غم نیست وگر هست نصیب دل اعداست

تکه ۱۷: هر آن دلی که ترا، سیدی بدان نظرست - خطر گرفت اگرچه حقیر و بی‌خطرست

تکه ۱۸: اگرچه خرد یکی شاخک گیاه بود - که تو بدو نگری زادسرو غاتفرست

تکه ۱۹: هر آن دلی که نهفتست زیر هفت زمین - که تو بدو نگری همتش ز عرش برست

تکه ۲۰: صاحب خبران دارم آنجا که تو هستی - یک دم زدن از حال تو غافل نیم ای دوست

تکه ۲۱: ای ترک جان نکرده و جانانت آرزوست - زنار نابریده و ایمانت آرزوست

تکه ۲۲: رنج مردم ز پیشی و بیشیست - راحت و ایمنی ز درویشیست

تکه ۲۳: از دوست پیام آمد کاراسته کن کار - مهر دل پیش آر و فضول از ره بردار

تکه ۲۴: ای روی تو چو روز دلیل موحدان - وی موی تو چنان چو شب ملحد از لحد

تکه ۲۵: از دوست به هر چیز چرا بایدت آزرد - کین عیش چنین باشد گه شادی و گه درد *(منتسب به چند نفر)

تکه ۲۶: آری چنین کنند کریمان که شاه کرد - سوی رهی بچشم به زرگی نگاه کرد

تکه ۲۷: هر آن شمعی که ایزد برفروزد - کسی کش پف کند سبلت بسوزد

تکه ۲۸: برون ز گوشه بهشت برین سقر باشد - فزون ز توشه شکر معده بار خر باشد

تکه ۲۹: عاشقی خواهی که تا پایان بری - بس که بپسندید باید ناپسند

تکه ۳۰: با خلق هر کرم که کند هم خدا کند - باشد که ناگهی نگهی هم به ما کند

تکه ۳۱: مرا تو راحت جانی معاینه نه خبر - کرا معاینه آمد خبر چه سود کند

تکه ۳۲: هیچ صورتگر به صد سال از بدایع و زنگار - آن نداند کرد و نتواند که یک باران کند

تکه ۳۳: او درین فکر تا به ما چه کند - ما درین فکر تا خدا چه کند

تکه ۳۴: ما دل آسوده تا خدا چه کند - خواجه در حیله تا به ما چه کند

تکه ۳۵: بزیر قبه تقدیس مست مستانند - که هر چه هست همه صورت خدا دانند

تکه ۳۶: کار همه راست چنانکه بباید - حال شادی‌ست شاد باشی شاید

تکه ۳۷: خوش آید او را چون من به ناخوشی باشم - مرا که خوشی او بود ناخوشی، شاید

تکه ۳۸: هر باد که از سوی بخارا به من آید - با بوی گل و مشک و نسیم سمن آید

تکه ۳۹: نی نی ز ختن باد چنان خوش نوزد هیچ - کان باد همی از بر معشوق من آید

تکه ۴۰: بده تو بار خدایا درین خجسته سفر - هزار نصرت و شادی هزار فتح و ظفر

تکه ۴۱: چیست ازین خوبتر، در همه آفاق کار - دوست به نزدیک دوست، یار به نزدیک یار

تکه ۴۲: خوبتر اندر جهان ازین چه بود کار - دوست بر دوست رفت و یار بر یار

تکه ۴۳: حق تعالی که مالک الملکست - لیس فی الملک غیره مالک

تکه ۴۴: معدن شادیست این معدن جود و کرم - قبله ما روی یار قبله هر کس حرم

تکه ۴۵: دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام - بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام

تکه ۴۶: نظری فگن به حالم که ز دست رفت کارم - به کسم مکن حواله که بجز تو کس ندارم

تکه ۴۷: بوالعجب یاری ای یار خراسانی - بنده بوالعجبی‌های خراسانم

تکه ۴۸: همه جمال تو بینم چو دیده باز کنم - همه تنم دل گردد که با تو راز کنم

تکه ۴۹: مدتی هست که ما از خم وحدت مستیم - شیشه کثرت این طایفه را بشکستیم

تکه ۵۰: بس که جستم تا بیابم من از آن دلبر نشان - تا گمان اندر یقین گم شد یقین اندر گمان

تکه ۵۱: تعویذ گشت خوی بدان روی خوب را - ورنه به چشم بد بخورندیش مردمان

تکه ۵۲: تو چنانی که ترا بخت چنانست و چنان - من چنینم که مرا بخت چنینست و چنین

تکه ۵۳: با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین - با هر که نیست عاشق کم گوی و کم نشین

تکه ۵۴: ترا روی زرد و مرا روی زرد - تو از مهر و ماه و من از مهر ماه

تکه ۵۵: بر فلک بر، دو مرد پیشه ورند - آن یکی درزی آن دگر جولاه

تکه ۵۶: ما و همین دوغ‌وا و ترب و ترینه - پخته امروز یا ز باقی دینه

تکه ۵۷: حال عالم سر به‌ سر پرسیدم از فرزانه‌ای - گفت: یا خاکی‌ست یا بادی‌ست یا افسانه‌ای

تکه ۵۸: ای بار خدا به حق هستی - شش چیز مرا مدد فرستی

تکه ۵۹: ای ساقی پیش آر ز سرمایه شادی - زان می‌ که همی تابد چون تاج قبادی

تکه ۶۰: ایا بر جان ما ماهر چو بر شطرنج اهوازی - چو ما را شاه مات آید ترا سپری شود بازی

تکه ۶۱: تنگ دلی نی و دل تنگ نی - تنگدلان را بر ما رنگ نی

تکه ۶۲: صاحب خبران دارم آنجا که تو هستی - یا جمله مرا هستی یا عهد شکستی