هیچ صورتگر به صد سال از بدایع و زنگار
آن نداند کرد و نتواند که یک باران کند
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
هیچ صورتگر به صد سال از بدایع و زنگار
آن نداند کرد و نتواند که یک باران کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به این نکته اشاره دارد که هیچ هنرمندی نمی‌تواند پس از گذشت صد سال از آثار و زیبایی‌های هنری گذشته، همچون یک باران تازه و نوآورانه عمل کند. به عبارتی، او می‌گوید که نوآوری و خلاقیت در هنر به این سادگی‌ها نیست و نیاز به اصل و تازه‌گی دارد.
هوش مصنوعی: هیچ هنرمند یا شکل‌دهنده‌ای نمی‌تواند به تنهایی و در طول یک صد سال، تمام زیبایی‌ها و نواقص را به تصویر بکشد و به وجود آورد. او هرگز نخواهد توانست که به سادگی یک باران را به وجود بیاورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.