گل بهاری، بت تتاری

نبیذ داری، چرا نیاری؟

نبیذ روشن، چو ابر بهمن

به نزد گلشن چرا نباری؟

نسیم قدسی یکی گذر کن

به بارگاهی که لرزد آنجا

خلیل را دست ذبیح  را دل

مسیح را لب کلیم را پا

نخست نعلین زپای برکن

[...]

صبا، به جانان اگر توانی،

پیامی از من ببر نهانی

بگو، ز نازت، چه می‌شود کم

شبی به کویت گرم بخوانی

ز جام وصلت، زلال مهری

[...]

چه شد که بگرفت فرح جهان را

کرب برون رفت ز دل مهنان را

طرب صلا داد جهانیان را

رسان به پیران بگو جوان را

کنند بدرود غم نهان را

[...]

چو رفت برباد زدست بیداد

شعار نرگس عذار سنبل

فغان بر آمد ز سرو و شمشاد

خروش برخاست ز لاله و گل

شدند مرغان به سوگواری

[...]

اگر به سوی من آیی ای مه

ز حال زارم شوی تو آگه

به رحم آید دل تو ناگه

نمایی با من تو لطف و احسان

به دام زلف و به تار گیسو

[...]

صبا برو تا بکوی جانان

که تا کنی تر دماغ جانان

ببر بگلزار نوجوانان

سلام این پیر ناتوان را

چه بگذری بر نهال اکبر

[...]

ز شوق آن روی با طراوت

نهاده بر کف سر ارادت

اگر برانی زهی شقاوت

وگر بخوانی زهی سعادت

بدرد عشق تو دردمندم

[...]

نکاهدم بار، فزایدم درد

نخواهدم یار، چه بایدم کرد

غبار راهی‌، شدم که گاهی

زکوی دلدار برآیدم گرد

به هرکجا بخت کشاندم رخت

[...]

رخ تو دخلی به مه ندارد

که مه دو زلف سیه ندارد

به هیچ وجهت قمر نخوانم

که هیچ وجه شبه ندارد

بیا و بنشین به کنج چشمم

[...]

ز من نگارم خبر ندارد

به حال زارم نظر ندارد

خبر ندارم من از دل خود

دل من از من خبر ندارد

کجا رود دل که دلبرش نیست

[...]