ای مخادیم که از راه شرف

برسر چرخ برین پای شماست

اللَّه، اللَّه، چه رفیع الشّأنید

که فلک پایهٔ ادنای شماست

اطلس چرخ برین است بلند

[...]

به غمم شاد شوی میدانم

غم دل با تو از آن میگویم

خر کی را به عرسی خواندند

خر بخندید و شد از قهقهه سست

گفت: من رقص ندانم بسزا

مطربی نیز ندانم بدرست

بهر حمالی خوانند مرا

[...]

آن عرابی بشتر قانع و شیر

در یکی بادیه بد مرحله گیر

ناگهان جمعی از ارباب قبول

شب در آن مرحله کردند نزول

خواست مردانه به مهمانیشان

[...]

خود را بر آتش گر زند

بهر تو کس پروا مکن

قربان تمکینت شوم

می بین و سر بالا مکن

والی مصر ولایت ذوالنون

[...]

خسروی عاقبت اندیشی کرد

روی در قبله ی درویشی کرد

با بزرگی که در آن کشور بود

بر سر اهل صفا سرور بود

نوبتی چند به هم بنشستند

[...]

ای به پهلوی تو دل در پرده

سر از این پرده برون ناورده

یکدم از پرده ی غفلت به درآی

باشد این راز شود پرده گشای

نیست این پیکر مخروطی دل

[...]

«نظام » بی نظام ار کافرم خواند

چراغ کذب را نبود فروغی

مسلمان خوانمش زیرا که نبود

مکافات دروغی جز دروغی

می شد اندر حشم و حشمت و جاه

پادشه وار وزیری در راه

گرد او حلقه مرصع کمران

موکبش ناظم عالی گهران

دیدن حشمت او باده اثر

[...]

ای در اسباب جهان پای تو بند

مانده از راه بدین سلسله چند

بگسل از پای خود این سلسله را

باشد از پی برسی قافله را

قافله پی به مسبب برده

[...]

دلا باز این همه افسردگی چیست؟

به عهد گل چنین پژمردگی چیست؟

اگر آزرده ای از توبه ی دوش

دگر بتوان شکست آزردگی چیست؟

شنیدم گرم داری حلقه ی دوش

[...]

مگرم رحمت تو گیرد دست

ور نه اسباب نامرادی هست

ای درین بتکده ی طبع فریب

برده غوغای بتان از تو شکیب

سنگ بر بتکده ی آذر زن

در جهان صیت خلیلی افکن

تاج عزت ز سر عزی کش

[...]

غم عشاق تو آخر نشود

انزل الله علیکم برکات

میکشی هر طرف از حلقه زلف

بس کن ای باد صبا این حرکات

جامی از درد تو جان داد و نگفت

[...]

آی درت کعبه ی ارباب نجات

قبلتی و جهک فی کل صلوه

بر سر کوی تو ناکرده وقوف

حاجیان را چه وقوف از عرفات

در خرقه چو آتش زدی ای سالک عارف

جهدی کن و سرحلقه ی رندان جهان باش

هاتفی از گوشه ی میخانه دوش

گفت ببخشند گنه، می بنوش

عفو الهی بکند کار خویش

[...]

آدمیزاده طرفه معجونی است

کز فرشته سرشته و ز حیوان

گر کند میل این بود کم از این

ور کند میل آن شود به از آن

ای گرانمایه ترین گوهر پاک

[...]

آنچه من از تو، خدا می‌بینم

همه جا خوف و رجا می‌بینم

با وجود همه نومیدیها

همه امید روا می‌بینم

پای تا سر همه عصیان و خطا

[...]

خوی شه عربده جو افتادست

کشته یی بر سو کو افتاده ست

به ادب زی که سرمستان را

بد کمندی به گلو افتادست

بهش از شارع میخانه گذر

[...]

چون عدم از بر عالم برخاست

به هم آغوشی ما غم برخاست

هر کجا صبح زدم چتر نشاط

شام از آن نوحه ماتم برخاست

خواب با دیده بختم چو نشست

[...]