شد مه روزه و، خلقی چو هلال؛

لاغر و زرد و خم از بار ملال

گوش بر زمزمه ی نوبت عید

چشم بر راه هلال شوال

محتسب، بسته در میکده ها؛

[...]

خوانده بر خوان فلکم، هان چکنم؟!

خون دل، مایده ی خوان چکنم؟!

میزبان را، همه ابنای زمان

بیکی خوان شده مهمان چکنم؟!

گشته هم کاسه، سیه کاسه ی چند؛

[...]

جان ز من خواسته جانان چکنم؟!

چکنم گر ندهم جان چکنم؟!

منع دل میکنم از عشق، ولی

چون دلم نیست بفرمان چکنم؟!

پیرم و، عشق جوانی دستم

[...]

ای تو ثانی مه کنعانی

نه، تو اول، مه کنعان ثانی!

ای که ایزد بتو و خوبان داد

رتبه ی یوسفی و اخوانی

ای غمت، مایه ی عشق ابدی

[...]

ماه، بر روی چو ماهش نگرید

فتنه در چشم سیاهش نگرید

گرد عارض، خط شیرین بینید؛

کنج لب، خال سیاهش نگرید

میرود، وز پی او دلشدگان

[...]

کو خضر راهی؟ کز خیل آن ماه

وامانده ام پس، گم کرده ام راه!

از دل صبوری، هنگام دوری

باور ندارم، والله بالله!

ریزد چو جیحون، خیزد چو گردون

[...]

ناکسی بی‌خبر از کار که باد

از سرش سایهٔ درویشان کم

خرقهٔ پشم به کسوت پوشید

شد از او پایهٔ درویشان کم

بود بس آرزویش، غافل ازین

[...]

آه کز شعبده بازی فلک

کل من مال الی الرشد هلک

عالمی کرد سیه دور سپهر

ز خسوف وز کسوف مه و مهر

یعنی از نسل خوانین بزرگ

[...]