خوارزمشاه بر همه شاهان مقدمست

اسباب خسروی همه او را مسلمست

صدر جریدهٔ همه ابنای دولتست

بیت قصیدهٔ همه اعقاب آدمست

از جاه او قوام قوانین ملتست

وز عدل او نظام اقالیم عالمست

آشفتهٔ حوادث و مجروح چرخ را

فیض و عطای او همه دارو مرهمست

از دست زرفشانش و ز تیغ سرفشان

قسم ولی بخش عدو سور و ماتمست

او آفتاب شرع و بدو شرع روشنست

او نوبهار ملک و بدو ملک خرمست

شاها ، خدایگانا ، آنی که در جهان

بنیاد مکرمات بسعی تو محکمست

معن بن زائده بر جود تو مدخلست

قس بن ساعده بر نطق تو ابکمست

گردد بحسن سعی بیان تو منکشف

کاری که مشکلست و کلامی که مبهمست

رفتند از دیار تو بیگانگان همه

شادان مباد ، هر که ازین رفتنش غمست

هرگز قرار کرد توانند آهوان

در بیشه ای که مسکن غرنده ضیغمست؟

لشکر بکش بعزم نظام دیار خویش

اکنون که حال دولت تو بس منظمست

در پیش خیل کفر بزن خیمهٔ هدی

کان جایگاه سخت مبارک مخیمست

تو کعبهٔ جلالی و ارباب شرع را

خوارزم و آب او عرفانست و زمزمست

با این نعیم خطهٔ خوارزم و طیب او

جای دگر مقام گزیدن محرمست

گرگانج از بخارا صد بار خوشترست

درغان هزاربار نکوتر ز در غمست

تا در جهان وجود بد و نیک آدمی

زین گرد منظرست و ازین سبز طارمست

بادی تو بر خدای مکرم ، که نزد خلق

اسلام از مهابت تیغت مکرمست

شادیت بیش باد، که از رشک ملک تو

شادی بدسگال تو هر ساعتی کمست