گنجور

 
واعظ قزوینی

عطا کرد ایزد بمخدوم اکرم

«محمد زمان بیگ » آن پاک گوهر

ثمین گوهری از محیط کرامت

چه گوهر؟ سپهر شرف راست اختر!

ز صلب نجابت، برآمد شراری

که از نور او شد چراغش منور

بحمدالله از جویبار بزرگی

برافراخت نیکو نهالی چنین سر!

چو تاریخ جستم پی مولد او

خرد گفت:«از وی الها خورد بر»!