شکر که «عباس شه » خلد سیر
کرد چو طی دفتر ایام خود
ساخت گرامی خلفی یادگار
زنده از او کرد همان نام خود
خسرو دین پرور عادل «صفی »
آنکه ازو یافت جهان کام خود
خاست چو بر پا علم دولتش
صبح از او کرد جهان شام خود
خانه دین، زین خور تابنده باز
دید پر از نور در و بام خود
جامه دارایی این ملک را
قدر بیفزود ز اندام خود
دور به عدلش ز حوادث گرفت
نقد ز کف داده آرام خود
چشم دلش، بیند الهی مدام
پر ز می لطف خدا جام خود
صعوه صفت، جان و تن دشمنان
بیند الهی همه در دام خود
کرد چو تاریخ جلوسش طلب
واعظ ما از دل ناکام خود
از سر اخلاص دعا کرد و گفت:
«باد جهانگیر چو انعام خود»
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر به ستایش عباس شه پرداخته شده است. شاعر به ویژگی‌های او از جمله عدالت و کارنامۀ نیکش اشاره می‌کند و می‌گوید که او نه تنها خود بلکه نسلی پس از خود را نیز تحت تاثیر قرار داده است. او به عنوان خدمتی به دین و جامعه به شمار می‌رود و تلاش می‌کند تا با اعمال خود، برکت و عدالت را در دنیا حاکم کند. در نهایت، شاعر دعا می‌کند که اموال و نعمت‌های او همواره در کمال و خیر باقی بماند.
هوش مصنوعی: خوشحالم که عباس معشوق در بهشت قدم گذاشت، مانند ورق زدن دفتر زندگی‌اش.
هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم این اشاره دارد که فردی گرانقدر و ارزشمند، فرزندی به دنیا آورده که از او یادگاری زنده و ادامه‌دهندهٔ نام و آثارش خواهد بود.
هوش مصنوعی: خسرو دین پرور عادل، صفی، کسی است که از وجود او دنیا به آرزوها و خواسته‌های خود دست یافته است.
هوش مصنوعی: وقتی که پرچم دولت او بر افراشته شد، صبحی آغاز شد که تمام جهان را تحت تاثیر قرار داد و آن را به سمت شگفتی‌ها برد.
هوش مصنوعی: خانه دین مانند زین است که تابش نور زیادی دارد و از هر طرف روشن و پراقبال است.
هوش مصنوعی: پوشش ثروت این سرزمین به ارزش‌های او افزوده است.
هوش مصنوعی: او به خاطر دوری از مشکلات و حوادث، آرامش و ثبات خود را از دست داده و در واقع از اوضاع دنیا بی‌خبر است.
هوش مصنوعی: چشم دل او همیشه به تماشا است، و به لطف خداوند، مانند جام پر از می، سرشار از زیبایی‌ها و نعمت‌هاست.
هوش مصنوعی: پرنده‌ای که به زیبایی و صفا معروف است، جان و وجود دشمنان را در دام خود می‌بیند و به نظر می‌رسد که خداوند همه را به همین روش گرفتار کرده است.
هوش مصنوعی: او وقتی به قدرت و پادشاهی رسید، از واعظ خواست تا از دل ناامید و حسرت‌بارش صحبت کند.
هوش مصنوعی: او با اخلاص دعا کرد و گفت: «ای بادی که جهانی را دربر می‌گیری، همچون نعمت خود»
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.