پرتو آیینه‌ام حیرت‌بیانی می‌کند
صورت بهزاد فکر من نه مانی می‌کند
وضع میزان خیالم را مپرس از نازکی
سایه مویی به یاد آید گرانی می‌کند!
عقده‌های مشکل رمز و کنایات مرا
فهمد آن دانا که حل بوالمعانی می‌کند
در سریر موشکافی شاهم از فکر رسا
در دیار نظم طبعم حکمرانی می‌کند
اختر طالع به اوج دانشم دنباله زد
ملک معنی را دلم صاحبقرانی می‌کند
هرکه شد در بحر اشعارم نخستین ناخدا
زورق از فهم بلند خویش ثانی می‌کند
مهره نرد بساط بیت موزون مرا
هرکسی با قدر دانش دانه‌رانی می‌کند
در شکار صید معنی‌های وحشت‌رام من
گه خدنگ از غمزه که ابرو کمانی می‌کند؟!
طغرل‌آسا روز و شب در اوج مضمون‌های بکر
طائر رمز نکاتم پرفشانی می‌کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و تفکر شاعر درباره حقیقت و معانی موجود در اشعار و زندگی می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویری همچون "پرتو آیینه" و "صورت بهزاد" به زیبایی و اثرگذاری فکر خود اشاره می‌کند. او وضعیت خود را به نحوی توصیف می‌کند که دیگران نتوانند عمق احساساتش را درک کنند. همچنین به عقل و دانش اشاره می‌کند که می‌تواند معانی پیچیده را بفهمد و با قدرت تفکر، در دُرجات ادبیات و هنر سرآمد باشد. شاعر با نگاهی عمیق به دنیای واژه‌ها و معانی، سعی دارد به رمز و رازی که در اشعار نهفته است بپردازد و قدرت خود را در شکار معانی و مضامین جدید به نمایش بگذارد.
هوش مصنوعی: نور بازتابیده از آینه، حیرت و شگفتی را نشان می‌دهد، اما چهره‌ی زیبا و دلربای من، هیچ تأثیری بر فکر و اندیشه‌ام نمی‌گذارد.
هوش مصنوعی: وضعیت تصور و ذهنی من را از نازکی یک سایه مویی نپرس، چون یادآوری آن به شدت بر من تأثیر می‌گذارد و سنگینی خاصی را ایجاد می‌کند!
هوش مصنوعی: فقط کسی که به عمق معانی و قطعیت‌های پیچیده آشنا باشد، می‌تواند به درک واقعی مشکل‌ها و معماهای من برسد.
هوش مصنوعی: در دنیای تحلیل و تماشا، من با فکر عمیق و دقیق خود، بر افکار و احساسات دیگران تسلط دارم و در این سرزمین نظم و ترتیب در وجودم حاکم است.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به ظهور دانش و علم خود اشاره می‌کند و به این موضوع اشاره دارد که با در اختیار داشتن این دانش، روح و احساس او احساس قدرت و سلطنت می‌کند. او به نوعی درخشش علمی و معنوی را در زندگی خود حس می‌کند که او را به اوج می‌رساند و دل او را به آرامش و شکوه می‌آورد.
هوش مصنوعی: هرکسی که به دنیای اشعار من وارد شود، مانند ناخدایی است که با دانش و درک عمیق خود، به خوبی هدایت کشتی را بر عهده می‌گیرد و از دنیای شعر بهره‌مند می‌شود.
هوش مصنوعی: بازی نردی که من به راه انداختم، به هر کسی که دانشی دارد، این امکان را می‌دهد که با توجه به علم و درک خود، در آن شرکت کند و نقش خود را بازی کند.
هوش مصنوعی: در جستجوی معانی ترس و وحشت، آیا تیرکمان ابرویت از غمزه و زل زدن من به تو، از بین می‌رود؟
هوش مصنوعی: مانند طغرل، روز و شب در اوج ایده‌های جدید در حال پرواز کردن و ابراز نکات مهم من است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
با سر زلفش دلم، پیوند جانی می‌کند
با خیالش خاطرم، عیشی نهانی می‌کند
در هر آن مجلس که دارد چشم مستش قصد جان
جان اگر خوش بر نمی‌آید، گرانی می‌کند
زنده‌ای کو مرده‌ای را دید زیبا صورتی است
[...]
لعل تو چون کشف اسرار نهانی می‌کند
جزع من بر روی من گوهر فشانی می‌کند
با سر زلف تو شانه می‌درآرد سربه‌سر
با لب لعل تو ساغر کامرانی می‌کند
چشم ترکت را که صد آشفته در هر گوشه است
[...]
تا خدنگ غمزه بال و پرفشانی می‌کند
خون ما افسردگان رقص روانی می‌کند
از تپیدن نیست فارغ، دل درون سینه‌ام
این شرر در سنگ مشق جانفشانی می‌کند
ذوق عریانی مرا از خاک تا برداشته است
[...]
با لبت عمر ابد عیش نهانی می‌کند
خوب‌رویی با جمالت کامرانی می‌کند
حسن چون آتش فروزد، برق بر دل می‌زند
عشق چون سودا کند سودای جانی می‌کند
حیرتی دارم که جان جزوی‌ست از اجزای عشق
[...]
چندروزه زندگی بر ما گرانی می‌کند
خضر دایم در جهان چون زندگانی می‌کند؟
چند بتوان با تپانچه روی خود را سرخ داشت
چهره را گلگون شراب ارغوانی می‌کند
می‌فروش از دست نگذارد نشاط خویش را
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.