گنجور

 
طغرای مشهدی

باران سنگ فتنه اگر دیرتررسد

از خود چو لاله رخنه برآرد ایاغ ما

نخل از چه ره بلند شود، گل کجا دمد

چون باغ کاغذین، دو وجب نیست باغ ما