علم و قدرت هر آنکه کرد انکار

به ارادت نیاورد اقرار

شبهه اندیش از تغیر ذات

گفته شد در جواب نفی صفات

هرچه حق خواستست آن خواهد

[...]

هر کجا علم و قدرت است آن شی

سامع است و بصیر و مدرک و حی

علم و قدرت چو نعت هر زنده است

بصر و سمع از او نماینده است

غیرعلم است این صفات ورا

[...]

هرکه او مدتی مجاهده کرد

همه آفاق را مشاهده کرد

دید و بشنید از مسافت دور

چشم و گوش از میان شده مهجور

حی بینا، سمیع بی مانند

[...]

نفس و عقل چون زجاجه و مشکوة

دل چو مصباح ونور او ز صفات

خانه​ای کاندر اوست این قندیل

تن انسان بود بدین تأویل

چشم و گوش و مشام و ذوق و مسام

[...]

علم و سمع و بصر، کلام و حیات

نفی کردند منکران صفات

«صم و بکم»اند و «عمی» و «شردواب»

زان نبردند هیچ ره به صواب

این صفتها چو هست عین کمال

[...]

متکلم خدای رب رحیم

به کلامی که همچو اوست قدیم

همه قرآن به کلی است دلیل

بلکه تورات نیز با انجیل

سخن او چو ذات او می​دان

[...]

حرف و صوتی کز اصطکاک هواست

چون توان گفت کان کلام خداست

سخن حق ز حق نگشت جدا

به خدا این چنین سزد به خودآ

قول حق از جهان حسی دان

[...]

خواجه عبدالرحیم تبریزی

بس نکو گفت اگر تو نستیزی

لفظ قرآن و صورت انسان

گفت باشند فی المثل زَوْجان

معنی آن و روح این ز نهفت

[...]

اول اعجاز خلق هر دو جهان

کرد ایزد به جملۀ قرآن

چونکه عاجز شدند «لایأتون»

گشت نازل ز حضرت بیچون

بعد از آن امتحان به «عشر سور»

[...]

سخن حق، مشبهی لئیم

حرف و آواز گفت هر دو قدیم

عرض آنگه قدیم!! این بشنو

هرزۀ روشن این چنین بشنو

هیچ صوتی دو دم نمی​پاید

[...]

در راه اعتزال هرزه سرای

هست مخلوق حق کلام خدای

ذات حق بی سخن بود اکنون

نیست لایق به حضرت بیچون

علم حق چون بدین کلام عظیم

[...]

نیست مفهوم هیچ یک موقوف

بر کسی جز حقیقت موصوف

به حقیقی از این لقب کردند

هفت دیدند چونکه بشمردند

وانکه معنی در او ندید نهفت

[...]

این همه بحث​های لفظی بود

ورنه در اصل نیست گفت و شنود

صفت حق چو ذات بیچون است

به حقیقت ز حصر بیرون است

گفت و گوئی ز فهم خود کردند

[...]

نصّ قرآن به نام خالق ما

وارد است قوله «له الاسما»

حضرت حق گشوده عزّ و علاه

در قرآن به لفظ «بسم اللّه»

اسمش این گنج را کلید آمد

[...]

عقل را نیست تاب معرفتش

چون نهد نام و کی کند صفتش

نود و نه اشارت است بدان

که نداند خرد تمامی آن

شرع باید که تا کند تعریف

[...]

اسم باری است چون طلسم وجود

بر عدم زو فتاده نام وجود

بود هر بوده​ای ز اسمی خاص

هر یکی زو گرفته قسمی خاص

هستی ونیستی بدو راجع

[...]

بونجیب آنکه بود شیخ مهین

چونکه کردی به سالکی تلقین

نزد خویشش به ناز بنشاندی

نام​های خدا بر او خواندی

پس نظر کردی از پی تدبیر

[...]

فعل​ها جمله فعل حق می​دان

کافری گر نیاوری ایمان

فعل ما از مقید و مطلق

نیست الا ز علم و قدرت حق

کارها جمله آفریدۀ اوست

[...]

آنکه ذات آفرین بیش و کم است

از صفت آفریدنش چه غم است

اختیاری کز اضطرار بود

نزد عاقل نه اختیار بود

خالق کل شیء از که و کی

[...]

نسبت فعل را به مظهر و ساز

کسب خوانند بر طریق مجاز

غصب منصب مکن به علت کسب

فعل حق از تو نیست الا غصب

خالق فعل نیک و بد همه اوست

[...]