آتش عشق است کاندر نی فتاد

جوشش عشق است کاندر می فتاد

جسم خاک از عشق بر افلاک شد

کوه در رقص آمد و چالاک شد

هر چه گویم عشق را شرح و بیان

[...]

ادیم زمین سفره عام اوست

بر این خوان یغما چه دشمن چه دوست

چنان پهن خوان کرم گسترد

که سیمرغ در قاف روزی خورد

ز ابر برافکند قطره ای سوی یم

[...]

از او یک لمعه بر ملک و ملک تافت

ملک سرگشته خود را چون فلک یافت

همه سبوحیان، سبوح جویان

شدند از بی خودی سبوح گویان

ز غواصان این بحر فلک فلک

[...]

دیگ لیسی کاسه لیسی را بجو

ای خداوند و ولی نعمت بگو

خانمان جغد، ویرانه است و بس

نشنود اوصاف بغداد و طبس

ای که اندر چشمه شور است جات

[...]

از بندگی زمانه آزاد

غم، شاد به او و او به غم شاد

جز در غم تو قدم ندارند

غمخوار توآند و غم ندارند

زالایش نفس باز رسته

[...]

پادشاهان جهان از بی رگی

بو نبردند از شراب بندگی

ورنه ادهم وار، سرگردان و دنگ

ملک را برهم زدندی بی درنگ

ملک را بر هم زن ادهم وار زود

[...]

عاشقم بر لطف و بر قهرش به جد

بو العجب من عاشق این هر دو ضد

ناخوش او خوش بود بر جان من

جان فدای یار دل رنجان من

خوشا یاد عشق و خوشا نام عشق

خوشا صبح عشق و خوشا شام عشق

خوشا خواری و بی کسی های عشق

تهی دستی و نارسی های عشق

خوشا خارهای دل آزار عشق

[...]

جهان ای برادر نماند به کس

دل اندر جهان آفرین بند و بس

چه بندی دل خود برین ملک و مال

که هستش کمی رنج و بیشی ملال

که داند که این دخمه دام و دد

[...]

چو هست این دیر خالی سست بنیاد

به بادش داد باید زود بر باد

جهان از نام آن کس ننگ دارد

که از بهر جهان دل تنگ دارد

جهان بگذار بر مشتی علف خوار

[...]

دامن آن گیر ای یار دلیر

که منزه باشد از بالا و زیر

با تو باشد در مکان و لامکان

چون بنمائی از سرآزادگان

غیر هفتاد و دو ملت کیش او

[...]

کرد ویران خانه بهر گنج زر

ساختش زان گنج زر معمورتر

پوست را بشکافد و پیکان کشد

پوستی نو بعد از آتش بر دمد

قلعه ویران کرد و ازکافر ستد

[...]

ما بها و خونبها را یافتیم

جانب جان باختن بشتافتیم

ای جفای تو ز دولت خوب تر

انتقام تو ز جان محبوب تر

نالم آری ناله ها خوش آیدش

[...]