گنجور » شعرهای با وزن مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی) و حروف روی ساست

مولوی » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۱۱

مر وصل ترا هزار صاحب هوس استتا خود به وصال تو که را دسترس است
آن کس که بیافت راحتی یافت تماموانکس که نیافت رنج نایافت بس است

ای عشق که مدح تو همین عشق بس است
برقی ست که موسی اش یک مشت خس است
نی نی در مستی نزنم، گلزارست
کش موسی عمرا ن گل مشکین نفس است

از کوتهی، ار عمر درازت هوس است
جاوید اگر شوی همان یک نفس است
خر تیرهٔ‌ای الاغ تا کی شرمی
درماندهٔ‌ای مزبله تا چند بس است

در کوی تو صد هزار صاحب هوس است
تا خود، به وصال تو، که را دسترس است
آن کس که بیافت، دولتی یافت عظیم
و آن کس که نیافت، داغ نایافت بس است

با دیده و ره ندیده بسیار کس است
با دیده وری رو اگرت دست رس است
نادیده به خویشتن به جایی نرسی
در خانه اگر کس است این نکته بس است

لب بر لب من نهاد این لطف بس است
می گفت که با کشته خویشم هوس است
جان زندگیی یافت ز بوی نفسش
معلومم شد که زندگانی نفس است