ای بی خبر از حالت رندان خرابات

زین می نچشیدی که شدی سوی مناجات

تا مست ازین می نشوی باز ندانی

اسرار دل اهل دل از شطح و ز طامات

من آینهٔ طلعت معشوق وجودم

از عکس رخش مظهر انوار شهودم

ابلیس نشد ساجد و مردود بدانند

آن دم که ملایک همه کردند سجودم

تا کس نبرد ره به شناسایی ذاتم

[...]

صوفی چه فغان است که مِنْاَیْن الی اَیْن

این نکته عیان است مِنْالعِلمِ اِلی العَین

جامی مکن اندیشه ز نزدیکی و دوری

لاقُرْبَ ولابُعْدَ ولاوَصْلَ ولابیْنَ

نالیدن بلبل ز نوآموزی عشق است

هرگز نشنیدیم ز پروانه صدایی

دولت طلبی دامن دل را مده از دست

شاید که برون آید از این بیضه همایی

از صحبت صوفی منشان سوخت دماغم

ای باده پرستان ره میخانه کدامست

با هرچه بود انس تو جای تو همان است

هر چیز هوای تو خدای تو همان است

بسیار بکوشم که بپوشم غم خود لیک

آتش چو بگیرد نتوان داشت نهانش

پرسم ز تو پرسیدن اگر عیب نباشد

عاشق چو نمی‌خواهی معشوق چرایی

جز غم ز جهان هیچ نداریم ولیکن

گر هیچ نداریم غم هیچ نداریم

تا تلخی هجران نکشد خسرو پرویز

قدر لب شیرین شکر بار نداند

کس نیست که در دل غم عشق تو ندارد

کان را که غم عشق کسی نیست کسی نیست

ای تیر غمت را دل عشاق نشانه

خلقی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد

یعنی که ترا می‌طلبم خانه به خانه

مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو

[...]

اعیان جهان مظهر اسماء و صفاتند

اسماء و صفات آیینهٔ حضرت ذاتند

مجموع مراتب که به هستی شده دائم

امواج و حبابند که در بحر حیاتند

معنی صفت را نشدی جلوهٔ آثار

گر نام به هر مرتبه از ذات نبودی

دل آیینهٔ صورتِ غیب است ولیکن

شرط است که با آینه زنگار نباشد

نظرِ خدای بینان ز سرِ هوا نباشد

سفرِ نیازمندان ز سرِ خطا نباشد

گر منزلتی هست کسی را مگر آن است

کاندر نظر هیچکسش منزلتی نیست

هر کس صفتی دارد و رنگی و نشانی

تو ترک صفت کن که ازین به صفتی نیست

سنگی و گیاهی که درو خاصیتی هست

[...]

گر عشق نبودی و غم عشق نبودی

چندین سخن نغز که گفتی و شنودی

ور باد نبودی که سرِ زلف ربودی

رخسارهٔ معشوق به عاشق که نمودی

ساز طرب عشق چه داند که چه ساز است

کز زخمهٔ او نُه فلک اندر تک و تاز است

عشق است که هر دم به دگر رنگ برآید

ناز است یکی جای و دگر جای نیاز است

درخرقهٔ عاشق چو درآید همه سوز است

[...]

پرسید عزیزی که علی ز اهل کجایی

گفتم به ولایات علی کز همدانم

نه زان همه دانم که ندانند علی را

من زان همدانم که علی را همه دانم