یا رب تو مرا عاشق صادق گردان

با عشق توَم دمی موافق گردان

من خود دانم که عشق کاری است بزرگ

من لایق آن نیم تو لایق گردان

یا رب تو مرا بُوی دلی روزی کن

در کوی دلم تو منزلی روزی کن

عمرم بگذشت و حاصلی نیست مرا

ای حاصل جمله حاصلی روزی کن

یا رب زبد و نیک جهانم بستان

دست هوس از دامن جانم بستان

آباد کن این دل خرابم به کرم

وز هر چه نه آن تست زانم بستان

یا رب تو به فضل خویش موزونم کن

وز دست فضول خویش بیرونم کن

لطف تو به هیچ بخششی کم نشود

چون بیم کمیت نیست افزونم کن

یا رب ز سرشک رخ زر و سیمم ده

یعنی قدم رضا و تسلیمم ده

در مکتب اخلاص و ره صدق و صفا

حرفی دو زصبر و شکر تعلیمم ده

یا رب من اگر چه عاصی و گمراهم

وز بدکاری فتاده در افواهم

اومید به رحمت تو می دارم از آنک

گویندهٔ لا اله الا اللهم

یا رب تو مرا زخواب بیداری ده

وز مستی غفلتم تو هشیاری ده

دریافتن آنچ مرا به بودَه است

من عاجزم ای خدا توَم یاری ده

یا رب ما را زخود هراسان گردان

بر ما ره رسم طلب آسان گردان

مردیم زعیب خویش ما را به کرم

از جملهٔ خویشتن شناسان گردان

یا رب تو مرا به ژنده ارزانی دار

غم را به من فکنده ارزانی دار

تاج و کمر و تخت به سلطان دادی

درویشی را به بنده ارزانی دار

یا رب تو نگه دار دلم را از غیر

تا ماند جان من مدام اندر سیر

بینایی ده به حضرت خویش مرا

خواهی تو به کعبه دار و خواهی در دیر

یا رب تو مرا به آبرو فرمان بخش

چون درد تو داده ای تومان درمان [بخش]

ای عالم مطلق و تو دانای به حق

بخشنده تویی به بخشش خودمان بخش

یا رب تو مرا به هیچ مغرور مکن

وز خویشتنم به هیچ مهجور مکن

از بهر رباطی و دهی ویرانه

درویشی را از دل من دور مکن

یا رب تو مرا به خلق محتاج مکن

عقلم به هوای طبع تاراج مکن

گر من دم معراج زنم این هوس است

از خاک در توَم تو بی تاج مکن

یا رب همه عمرم پی دین تو دوان

مگذار که باشم اینچنین سرگردان

یا در دل من زعشق یک قطره چکان

یا در جانم زشرع حرفی بنشان

یا رب زقناعتم توانگر گردان

وز نور یقین دلم منوّر گردان

اسباب من سوختهٔ سرگردان

بی منّت مخلوق میسّر گردان

یا رب تو دل مرا مصفّا گردان

وز خدمت غیر تو مبرّا گردان

کاری که صلاح ما در آن خواهد بود

بی منّت مخلوق مهیّا گردان

یا رب زشراب عشق سرمستم کن

یکباره به بند عشق پابستم کن

در هر چه نه عشق است تهی دستم کن

در عشق خودت نیست کن و هستم کن

یا رب به خودم هیچ نفس وامگذار

بر من در طبع بوالهوس وامگذار

هر چند که بر درت کم از هیچ کسم

از خویشتنم به هیچ کس وامگذار

از عشق تو هر لحظه فغان در بندم

بیم است که شوری به جهان در بندم

یا رب تو مرا به لطف توفیقی ده

تا باز کنم چشم و زبان در بندم

در سایهٔ رحمت تو خورشید شویم

وز لطف تو نیکبخت جاوید شویم

جز لطف تو اومید نداریم دگر

مپسند که از لطف تو نومید شویم