اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۵۵
یا رب زقناعتم توانگر گردان
وز نور یقین دلم منوّر گردان
اسباب من سوختهٔ سرگردان
بی منّت مخلوق میسّر گردان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند درخواست می‌کند که او را با قناعت و رفاه بخشد و دلی پرنور از یقین به او عطا کند. او احساس می‌کند که همه تلاش‌ها و وسایلش بی‌فایده بوده و در جستجوی یاری و بی‌نیازی از دیگران است.
هوش مصنوعی: ای خدا، مرا راضی و بی‌نیاز کن و دلم را با نور یقین روشن کن.
هوش مصنوعی: وسایل و امکانات من مانند سوخته‌هایی است که سرگردان هستند، تو ای مخلوق، کمک کن تا این شرایط برای من آسان‌تر شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
یا رب ز قناعتم توانگر گردان
وز نور یقین دلم منور گردان
روزی من سوختهٔ سرگردان
بی منت مخلوق میسر گردان
ای ترک بیار باده و در گردان
وز خطه دل عنان غم بر گردان
ز آنروز که گردنامه ئی بنوشتی
بر ماه بخط خود شدم سرگردان
یارب دل تیره ام منور گردان
هر کار که باشدم میسر گردان
روی دلم از غیر درت برگردان
تا هست مقیم خاک این در گردان
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.