اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۴۱
یا رب تو مرا عاشق صادق گردان
با عشق توَم دمی موافق گردان
من خود دانم که عشق کاری است بزرگ
من لایق آن نیم تو لایق گردان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند می‌خواهد که او را به عشق واقعی و صادقانه‌اش متصل کند. او می‌داند که عشق موضوعی پیچیده و بزرگی است و احساس می‌کند که لایق آن نیست، اما از خدا می‌خواهد او را شایسته عشق قرار دهد.
هوش مصنوعی: ای خدای من، تو مرا با عشق واقعی دل بسته کن و آرزو دارم عشق تو در هر لحظه با من همراه باشد.
هوش مصنوعی: من خود می‌دانم که عشق موضوعی بسیار مهم و بزرگ است، اما من برای آن شایستگی ندارم. تو را شایسته این عشق می‌دانم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.