صدبار به بوسه آزمودم پارت

بس بوسه دریغ یافتم هر بارت

گفتم که کنون کشید خواهم بارت

با این همه هم به کار ناید کارت

آتش در زن بهر چه دارد یارت

و اندیشه مکن ازین برآید کارت

چون سوخته گردد ای پسر آثارت

باقی ببقای او شود انوارت

شب روز کنم، روز شب اندر کارت

با خلق جهان تبه کنم بازارت‌

تب کرد اثر در گل عنبر بارت

اینک خوی تب نشسته بر گل‌زارت

بیمار بس است نرگس خون‌خوارت

بیماری را چکار با گلنارت

گهی آرند در طی عبارت

به حکمت های یونانی اشارت

گیرم به نقاب در کشی رخسارت

یا پست کنی به رغم من گفتارت

بی محنت شب‌گیر و غم ایوارت

زین راه به منزل که رساند بارت؟

تن‌پروری‌ات میخ زده بر دامن

در پیش کشیده کاهلی دیوارت

با آنکه نجسته‌ام گهی آزارت

وز تیغ جفا نکرده‌ام افگارت

از رشک اگر نظر کنی سوی کسی

در لحظه به قهر بشکنم بازارت

با آنکه نجسته‌ام گهی آزارت

وز تیغ جفا نکرده‌ام افگارت