تو رفته به باد داده خرمن

من مانده چنین به کام دشمن

تا از بر تو جدا شدم من

یارب که غمت چه کرد با من

از دیدن تو ز دست رفتم

ای کاش ندیدمی ترا من

سیماب شدی و از خیالت

[...]

زانان چه کنم که چون رسم من

چون کوه کشند پا به دامن

تا تن جان را بود نشیمن

من باشم و لیلی لیلی و من

بر کشتوران درین نشیمن

ویران ز تو صد هزار خرمن

جوری که رود ز دوست بر من

آن را مکشاد هیچ دشمن

این گازُر شوخ پاک دامن

ای آب ز دیدنت دل من

چون ارّه بود به چشم دشمن

از خار جفاش سینه ی من

دنیا شود ار خراب چون من

گردی ننشیندش به دامن

از فعل بد ای خدای ذوالمن

ابلیس کناره جوید از من