ابروی تو هرکه دید ای ماه

زد نعره که الهلال والله

از عرش گذشت دست همت

وز فرش حریم توست کوتاه

خواهم به هوای تو بتان را

[...]

ای دست مقربان آگاه

از دامن عزت تو کوتاه

از پای شتر نشانه در راه

مهر است یکی و دیگری ماه

تا بو که کسی برآید از راه

ک آرد خبری به وی ازان ماه

بودند درین هنر که ناگاه

قیس هنری درآمد از راه

راهش بزدی و گشتی از راه

احسنت احسنت بارک الله

ناگه مجنون درآمد از راه

از لیلی و حال او نه آگاه

همراه سرشک من رو ای آه

وز جرم نکرده عذر من خواه

انداخت به خانه شعله آه

از فرقت روی خانگی ماه

آن واقعه فاش شد در افواه

گشتند کسان لیلی آگاه

یا پای برون نهد ازین راه

یا دست کند ز عمر کوتاه

در خانه خود چرا دهی راه

گر بار دگر درین گذرگاه

در خور باشی به وصل آن ماه

لایق گردی به یار دلخواه

نوفل شد ازین تفاوت آگاه

دانا دلی اوفکند در راه

گفتا پدر عروس کای شاه

برتاب عنان خویش ازین راه

حکمت که تراود از دل شاه

عکسی ست ز نور چشمه ماه

لیلی و خروش چنگ و خرگاه

مجنون و خراش گرگ و روباه

شه بهر گدا کجا کشد آه

مه سوی سها کی افکند راه

ناگه رمه ای برآمد از راه

سردار رمه شبانی آگاه

او بود درین که برد ناگاه

آهوی دگر به دام او راه