سیّار ز خانه ها به صد سال

بیرون نرود چو فکر رمّال

از شیرینی به دست اطفال

چون شان عسل نموده غربال

فریاد ز حسنِ شوخ بقال

وان خط ّ سیاه و چهره ی آل

هستند ز خط، تذرو خوش فال

وز خال سیه، غزال خوش حال

مشغول به کار گشته اطفال

مانند پری که واکند بال

باشد ز وطن بریده را حال

چون چوب ادیب نزد اطفال

احکام به کف گرفته ابطال

چون محشر، نامه های اعمال

شد لنگر تربتش ز افضال

آسودگی زمین ز زلزال

دانم بودت زیاده افضال

با پیرگدای مضطرب حال

می‌رفت و هزار دل دنبال

سرپنجه ز خون مرد و زن آل

سمین ذقنش چو چاه بیژن

گیسوش کمند رستم زال

می‌رفت چو آهوان وحشی

[...]

گویند که انگلیس با روس

عهدی کردست تازه امسال

کاندر پُلتِیک هم در ایران

زین پس نکنند هیچ اهمال

افسوس که کافیانِ این مُلک

[...]