آواز حلی و بانگ خلخال

گرداند سماع آن بر او حال

از صوت وشاح و بانگ خلخال

خنیاگر وجد و مطرب حال

افتاد پی تفحص حال

روزی دو سه قیس را ز دنبال

اکنون که کشد به ماه یا سال

هم خود تو بگو که چون بود حال

گوید خبر و بیان کند حال

از منزل یار و ربع و اطلال

بگشاده زبان به شرح احوال

زآثار خیام و رسم اطلال

گویی که ز ناله های پر حال

موسیقاریش بود هر بال

فندق سر و فستقی پر و بال

همخرقه آسمان مه و سال

آهوی دمن غزال اطلال

پروین عقد هلال خلخال

چون دید عرابیش بدان حال

بر وی به سلام کرد اقبال

گفت ای شده از خرابی حال

بر نقش مجاز فتنه سی سال

وقت است که این چهار حمال

بنهند محفه مه و سال

اقران وی از حصول آمال

بر بستر عیش خفته خوشحال

اول برسان با حسن الحال

عمرش به صدو دوازده سال

... ال

... ال

جان یابد و از خوشی بنالد

چون در رحم اناث، اطفال

بدخواه تو باد تا دم مرگ

[...]

... ال

... ال

جان یابد و از خوشی بنالد

چون در رحم اناث، اطفال

بدخواه تو باد تا دم مرگ

[...]

مزدور قراچهٔ قرشمال

حمامی پخ سگلمش ابدال

در چرت زدن سرش مه و سال

همچون سر کیر بعد از انزال

اینک علمی ز صبح آمال

برداشته آفتاب اقبال

این روشنکان تیره‌آمال

هر لحظه ازین شکسته غربال