هر حرفی از او شکفته باغی

افروخته‌تر ز شب‌چراغی

زلفش چو شبی رخش چراغی

یا مشعله‌ای به چنگ زاغی

بر شاخ نشسته دید زاغی

چشمی و چه چشم چون چراغی

در هر نظری شگفت باغی

شد هر بصری چو شب‌چراغی

با آه چو من سموم داغی

کس بر نخورد ز چون تو باغی

افروزد هر شبی چراغی

بر جان نهدش ز دود داغی

آراسته مکتبی چو باغی

هر لاله درو، چو شب چراغی

رخشنده بصر بدید زاغی

چون دود چراغی و چراغی

لیلی ست به بزم جان چراغی

من دارم ازو به سینه داغی

گشت از تف خور شده چو زاغی

دیوارنشین طرفه باغی

ساقی سحر است شبچراغی

تعمیر خرابه دماغی

یادش چقدر بها دارد

هر ناله ما کلید باغی

ناگه بر زد بنعی زاغی

بر داغ دلم، فزود داغی

هرگز نرسد زیان به باغی

کز ساحت آن پرید زاغی