فردا که پیشگاه حقیقت شود پدید

شرمنده رهروی که عمل برمجاز کرد

صنعت مکن که هر که محب تو است راست

عشقش به رویِ دل درِ معنی فراز کرد

زاهد چرا به من دگراین کبر وناز کرد

من نیز باده خوردم اگر او نماز کرد

کوته کنم حدیث که یک حرف بیش نیست

واعظ نکرد فهم و حکایت دراز کرد

زاهد چرا به من دگراین کبر وناز کرد

من نیز باده خوردم اگر او نماز کرد

زاهد چرا به من دگراین کبر وناز کرد

من نیز باده خوردم اگر او نماز کرد

دردا که اشک خون به رخم کشف راز کرد

بازم به کار پرده دری برگ و ساز کرد

طومار غم که دیده ز مردم همی نهفت

برداشت دست از دل و بی پرده باز کرد

واعظ علاج عشق به هجرم حواله داشت

[...]

گیسو گشود و سور حسینی حجاز کرد

در هر قطار موی خود این نغمه ساز کرد

ما را به یک کرشمه ز اهل نیاز کرد

پس پرده برگرفت و بما نیز ناز کرد

تا شاه ما ز کشور ما رخت بست و رفت

خِیل بلا به کشور دل ترکتاز کرد

آوخ که نقد عمر عزیز از سر نیاز

[...]

یار آنقدر، به حسن بنازید و ناز کرد

کش روزگار هستی خود را نیاز کرد

با حقه بازیش فلک حقه باز باخت

باید قمار با فلک حقه باز کرد

زاهد ز کعبه رخت به دیر مغان کشید

[...]

تا کلک صنع چشم تو سرمشق ناز کرد

همچون تذرو ناز تو در چشم باز کرد

آمد سلاح غمزه‌ات از بهر هوش من

کرد آنچنان به من که به محمود ایاز کرد

شهد لبت که باد تبرزد غلام او

[...]

دل آنچه داشت در بر دلبر نیاز کرد

نازم به همتش که مرا سرفراز کرد

یک بوسه زان دو لعل بصد جان برابر است

الحق که جای داشت بما هر چه ناز کرد

نازم به نقطهٔ دهن او که بی سخن

[...]