باشد خطر ز وصل جدایی کشیده را

تیغ اجل در آب بود سگ گزیده را

گرد فتادگی شده بال همای ما

منت نمی کشد ز کسی مدعای ما

با چاکهای سینه به محشر نمی رویم

تا رنگ و بوی گل نشود خونبهای ما

حیرت ندیدگی گل گلزار وحشت است

[...]

الفت نمی‌کنند به کس دل دویده‌ها

گلچین نمی‌شوند جراحت گزیده‌ها

ممنون خصم غالب خویشم که خضر اوست

پای کم است گام به منزل رسیده‌ها

جز آه و ناله از دل دیوانه برنخاست

غیر از صدای جغد ز ویرانه برنخاست

غم از دلم به ناخن سعی کسی نرفت

هرگز غبار آینه از شانه برنخاست

زاهد فسرده است و گرنه کدام دل

[...]

خار وگل از هوای تو دمساز آتش است

نازی که می کشیم همین ناز آتش است

در فتنه هیچکس به خموشی نمی رسد

راز نگفته شوخ تر از راز آتش است

در گلستان محبت سایه گل آتش است

آبروی اشک خون آلود بلبل آتش است

سوختیم از بی نیازی خرمن صد آرزو

در کف ما برق شمشیر توکل آتش است

حیرت نظاره شوخی حجاب دیده شد

[...]

عالم تمام شرح جگر خواری دل است

تفسیر نقطه ای که ز پرگاری دل است

خون می چکد ز قصه ام امشب حذر کنید

چنگ محبت است و گرفتاری دل است

دیوانگی به گرد غبارم نمی رسد

[...]

قفل کتابخانه حیرت دل من است

صندوق رازهای محبت دل من است

صید نگاه گرم ز دام رمیدگی است

آیینه دار وحشت و الفت دل من است

درد دوا فروش طبیب دل من است

بیتابی سپند شکیب دل من است

هرکس به قدر حوصله خویش می برد

کیفیت نگاه نصیب دل من است

مژگان او به دام نگاهم گرفته است

هرجا که می روم سر راهم گرفته است

آیم به کار دل همه گر روز محشر است

خونها که خورده است گواهم گرفته است

عشق خجل ز مسجد و میخانه کرده است

[...]

تا همتم به راه طلب پا نهاده است

پا بر سر هزار تمنا نهاده است

مجنون ندیده بالش راحت به خواب هم

گاهی سری به دامن صحرا نهاده است

سرگشتگی نشستنم از یاد برده است

بیهوده گردیم گرو از یاد برده است

در بیضه شکسته محبت دل مرا

از آشیان به خدمت صیاد برده است

دل با خیال لعل تو پیوند کرده است

در جام زهر چاشنی قند کرده است

زاهد بگیر ساغر و مستانه برفشان

این دست را که سبحه عسس بند کرده است

کشت جهان ز نشو و نما پاک مانده است

آن دانه صرف برده که در خاک مانده است

در صیدگاه او زغبارم اثر نماند

خونم هنوز در رگ فتراک مانده است

شمع و چراغ مجلس مستان می و نی است

جام و کدوی باده پرستان جم و کی است

گو با دو دست پاس سر خود نگاه دار

چون عینک آنکه چشم حسودیش در پی است

مردانه گر ز وادی سر بگذرد کسی

[...]

آهم ز لخت دل فلک گل ستاره ای است

حیرانیم بهار بهشت نظاره ای است

دیوانه دلی که به صحرا دویده باز

هر اختری چو دانه زنجیر پاره ای است

دامان فتنه گل به میان سخن شکست

دریاب توبه را که خمار چمن شکست

از بوی نافه خون دلم جوش می زند

از خوی طره که دماغ ختن شکست

عالم شکار فتنه چشم سیاه اوست

هر جا که می روم سر تیر نگاه اوست

سرهای غنچه بسته به فتراک نو بهار

صیاد ما که سایه گل دامگاه اوست

گل خانه زاد خاک ره انتظار کیست

پرواز عندلیب به بال غبار کیست

خورشید زر خریده دود چراغ من

شامم ز یمن عشق کم از روزگار نیست

گلشن تویی بهار شکفتن به کام کیست

شمشاد بنده تو رعونت غلام کیست

بی جلوه خوشخرامی و بی خنده خوش نمک

سرو و گل از تو بلبل و قمری به دام کیست

مستی ندیده ام که سراغی نکره ام

[...]