احمد لاک دمبدم خانه نورد بی ستم

خورد شراب پیش و کم برزد بر زمین شکم

با همه کانش دمبدم کار کننده چون درم

برد بدست چپ علم دم لم و دم لم و لم

فکیف یرجون لی سلوا

و عندی المقعد المقیم

ندیمی النجم طول لیلی

حتی اذا غارت النجوم

اسلمنی الصبح للبلایا

[...]

قطع امید من کند دم بدم از وصال خود

تا نکنم دل حزین شاد به انتظار هم

ناله زار زیر و بم اشک روان دمبدم

سوخت نشاط خاطر و ریخت بجامم آب غم

قصه عشق بر زبان گفتم تا نیاورم

شور نمی هلد مرا تا دمم اوفتد بدم

قاضی و شیخ و محتسب واله میگساریم

[...]

ناله زار زیر و بم اشک روان دمبدم

سوخت نشاط خاطر و ریخت بجامم آب غم

قصه عشق بر زبان گفتم تا نیاورم

شور نمی هلد مرا تا دمم اوفتد بدم

قاضی و شیخ و محتسب واله میگساریم

[...]

بعد هزار سال اگر برلحدم تو بگذری

مشک شود همه گلم، روح شود همه تنم

من آدم بهشتی‌ام اما در این قفس

حالی اسیر عشقِ جوانانِ مهوشم

بخت ار مدد کند که کشم رخت ازین دیار

گیسویِ حور گرد فشاند ز مفرشم

روز جزا طلب کنم از تو بهای خون خود

تا به گنه بدل شود دعوی بی گناهیم

تا به شکار رفته‌ای گشته دلم شکار غم

هست مرا ازین سپس طیش فزون و عیش کم

گر نه ز محنت زمان شاه شود مرا ضمان

نیست ز بختم این گمان کاو برهاندم ز غم

تا پی صید آهوان خنگ ملک بود روان

[...]

حدوث ذات پاک او، مقارن است با قِدم

مساوق است با ازل، مسابق است با عدم

نظام ممکنات از او، هماره هست منتظم

خدا نباشد او ولی، نه این شده است متّهم

ای بعذایرت بسی عاشق را دل است گم

عذر بنه بزیر پا وزسر انبساط قم

وجدآور بهفت آب رقص افکن بچارام

وزخم می بجام کن کاینک در غدیر خم

میری کز نژاد شد بدر عرب خور عجم

وز سخن و سخا بود موسی کف مسیح دم

فخر کند ز دوده اش مشعر و زمزم و حرم

سبط امام هشتمین نواب آنکه از کرم