لنگ دونده‌ست، گوش نی و سخنیاب

گنگ فصیح است، چشم نی و جهان بین

تیزی شمشیر دارد و روش مار

کالبد عاشقان و گونهٔ غمگین

خاک خراسان و خاک مملکت چین

همچو دو پله است آب جیحون شاهین

تا زخراسان نظامی آمد اینجا

این بثری رفت و آن رسید بپروین

هیچ گرانتر ز سنگ سنگ نظامی

[...]

کیست که گوید ببارگاه سلاطین

حال گدایان دلشسکته ی مسکین

سوخته ئی کو که خون ز دیده ببارد

از سر سوزم چو شمع بر سر بالین

در گذر ای باغبان که بلبل سرمست

[...]

آه ازین قوم بی حمیت و بی دین

کردری، و ترک خمسه، و لر قزوین

عاجز و مسکین هر چه دشمن و بدخواه

دشمن و بدخواه هر چه عاجز و مسکین

دشمن ازیشان به عیش و شادی و عشرت

[...]

خسرو پرویز گو در آتش ما بین

کآذر بردل کجا و آذر برزین

نرم بر احوال او چرا شد اگر نه

تیشه ی فرهاد خورد بردل شیرین

یار که آمد کسی نیافت سر از جان

[...]

طره سنبل ز تاب جعد تو پرچین

سوی تو نرگس گشاده دیده حق بین

روی شقایق ز جام شوق تو رنگین

معنی توحید تست لفظ ریاحین

صورت اطفال ناز پرور غمگین

روی یتیمان آل عترت یاسین

نیلی از دست شمر کافر بی‌دین

هر یکی از یک طرف به دیده خونین

گفت ظریفی که دولت از حدث اندر

ریش بیالود و خم شدش کمر از دین

عین نجس را اگر ازاله توان کرد

کوژی و آلودگی نماند در بین

گفتمش ار طاهری نجس شود آنرا

[...]

یاد ندارد کس از مُلوک و سَلاطین

شاهی چون پهلوی به عِزّ و به تَمکین

فرق بلندش دهد جمال به فرقد

پرّ کلاهش دهد فروغ به پروین

جرعه‌ای از مهر اوست چشمهٔ حیوان

[...]