دگر گردم کتان بی ماه رویت

سرت گردم نگردم گرد کویت

ندانی عظم و شحم و پوست و مویت،

از این پرورده شد؟ لعنت به رویت!

فلک را نه سراغ از خاک کویت

زمین را نه نشان از ماه رویت

نه پر دارم که پروازم به کویت

نه پا دارم گذار آرم به سویت

خدایا! چاره فایز همین است

نشیند تا بمیرد ز آرزویت

الا ای مقتل عشاق کویت

شود کور ار نبیند چشم رویت

از این بازی همین بود آرزویت

که رویِ من ببینی، تف به رویت!