حقیقت محو شو چون خود نمودی

که چون خورشید در گفت و شنودی

در آخر فضل کردی ره نمودی

درم بُد بسته وانگه برگشودی

طلبکار تو و تو در وجودی

که پیش از آفرینش کل تو بودی

جمال بی نشانت چون نمودی

همه دل‌ها به‌یک ره در ربودی

درون جام راح کل نمودی

حقیقت جام دیدم هم تو بودی

جمال کعبه اینجاگه نمودی

دل خلقی ز دیدارت ربودی

تو مقصود جهانی و وجودی

که نزد عاشقانت بود بودی

گهی سالک بَرِ خورشید بودی

ابا او گفتی و از وی شنودی

گهی در شیث پیش پیر بودی

ابا او گفتی و از وی شنودی

سوی خاکی و اسرار وجودی

عیانِ ذات را سرّی نمودی

حقیقت در یکی شان کل نمودی

ز هر معنی دَرِ ایشان گشودی

نهادن تا ترا رحمت فزودی

در این سر نی ترا لعنت نمودی

اگرچه تو خلاف عقل بودی

کنون چون سرّ کل از وی شنودی

تو دیداری از آن خورشید بودی

که سرتاسر ز نور خود نمودی

تو در کون و مکان اسرار بودی

که سرّ خود در این برهان نمودی

چو بر بالای منبر رفته بودی

نمود حضرت کل مینمودی

همه او دیدی و از وی نمودی

ابا او گفتی و از او شنودی

از اوّل تا بآخر در نمودی

ز بهر ذات خویش اندر سجودی

تو دانائی حقیقت ره نمودی

در عطّار کلّی برگشودی