ز جور او به ملک او خلل شد

که در بیداد کردنها مثل شد

خبر چون یافت راون تنگدل شد

ز شرح دستبرد او خجل شد

ز بس جای سنان در جان و دل شد

خدنگ غمزه چون خوبان خجل شد

چنان آن غیرت الله مشتعل شد

که برق از اشتعال خود خجل شد

مه ده چار پیشت مضمحل شد

سهیل از گوشه چشمت خجل شد

چو عمر رفته رفتی برنگشتی

که فایز تا قیامت داغدل شد

بلطف آنسرو قامت معتدل شد

روان در جویبار آب و گل شد

بحسن او جلوه‌گر در آب و گل شد

هم آدم عشق اورا متحمل شد

در اینجا وصف خلقیت بدل شد

صفات عبد رفت و لم یزل شد

در اعیان اختلاف اندر ازل شد

ز استعدادها کاندر محل شد

در أقبل عندلیب باغ گل شد

در أدبر عرض و فرش و جزء‌و کل شد

همان ظل کاو ز وحدت معتدل شد

به‌سه علم ار که دانی مشتمل شد

بدل القای اسرار ازل شد

مکانی لامکانی شد بدل شد

چه میپرسی میان سینه دل چیست

خرد چون سوز پیدا کرد دل شد

دل از ذوق تپش دل بود لیکن

چو یک دم از تپش افتاد گل شد