در آن منزل که او آگاه او شد

حقیقت جمله او رادید و او بُد

دلا اکنون قراری گیر در خود

تو چون رسته شدی از نیک و از بد

ز وصلش این زمان عطّار او شد

که بیشک اندر این عالم خود او بُد

حقیقت گفتگو اینجا بسی شد

اگرچه اصل از نکته یکی بُد

حقیقت عقل و عشق آمیزش آمد

حقیقت عشق آخر داد بستد

مکن لعنت که لعنت برخودت شد

که میدانی که لعنت برخودت بُد

سخن در شرع گفتی نیک یا بد

ندیدی در میان بیشک تو مر خود

دل عطّار در بود محمد(ص)

یقین اسرار منصور و مؤیّد

دل آگاه میباید چو احمد

که باشد در عیان کل مؤیّد

نمیآید برون از دیدن خود

فروماندست اندر نیک و در بد

حقیقت عقل وصل آنگه بیاید

که کل در سوی ذات خودشتابد

اگرچه گفتهٔ بسیار ازخود

که نیکی حقیقت گفتهٔ بد

حقیقت ذرّهٔ در عالم افتد

از آن پیدا نمود آدم افتاد

حقیقت بود آن دریافت منصور

از آن زد در اناالحق ذات مشهود

ز دید او یقین شد همچو خورشد

اناالحق میزند تا عین جاوید

جدائی نیست من مانند احمد(ص)

شدستم باز منصور و مؤیّد

عددداری کنون در صورت خود

از آن داری در اینجا نیک یا بد

منی آورد و خود میدید در خود

حقیقت یافت اینجاگاه او بد

بقدر خودنظر کن در سوی خود

که ازنیکی نیفتی در سوی بد

همی سوزد همیشه در تف خود

از آن اندیشه کردست ازخوی بد