حقیقت ذات قرآن کل خدایست

مگو این چون و آن معنی چرایست

در این دنیا که بر عین بلایست

دهان بگشاده همچون اژدهایست

هر آن چیزی که غیر از مصطفایست

حقیقت دان که تشویش و بلایست

ز دنیا گرچه درآخر فنایست

همی دون عاقبت دید لقایست

جوابش سوی آتش شد فنایست

حقیقت از لقا عین بقایست

فنا شو کین نمود آخر فنایست

که ذات حق یقین ذات بقایست

اگرچه مرد عاشق در بلایست

چه غم چون عاقبت عین لقایست

شما را تا خبر باشد فنایست

حقیقت آخر این عین لقایست

حقیقت خاک واصل از شمایست

از آن پیوسته در نور ولقایست

حقیقت جوهری بی منتهایست

دل و جان و وجود از وی صفایست

حقیقت وصلتان آندم فنایست

در آن عین فنا بیشک بقایست

تو معشوقی و عاشق در فنایست

همی جوید یقین دید بقایست

همه کون و مکانم زیر پایست

مرا در لامکان پیوسته جایست

دل وجان مر دو نور مصطفایست

از آن این پرتو عزّ و بقایست

کنون این نور پاک مصطفایست

که ما را اندر اینجا رهنمایست

جهان از نور رویش پر ضیایست

حقیقت نور با نور آشنایست

حقیقت بر سر هر یک قضایست

ز حکم دوست بیچون و چرایست

حقیقت من نیم کل مصطفایست

که او بیشک حقیقت مر خدایست

بنور عقل کل کآن مصطفایست

تمامت سالکان را رهنمایست

که بود جملهتان بیشک خدایست

کسی داند که این راز آشنایست