بحد خویش هر کس را زبانیست

بوحدت هر زبانی را بیانیست

و گوید آنکه در گفتش خطا نیست

که سیر آدمی را انتهی نیست

مدیر دار هستی جز خدا نیست

بدیدارم سر موئی خطا نیست

یکی با آنکه در طور معانیست

جواب ار نی او لن ترانیست

انا هو بار نخل سیر ثانیست

زمانی نیست نخل سیر آنیست

به شبنم غنچهٔ نورسته می گفت

نگاه ما چمن زادان رسا نیست

در آن پهنا که صد خورشید دارد

تمیز پست و بالا هست یا نیست

تو می گوئی که من هستم خدا نیست

جهان آب و گل را انتها نیست

هنوز این راز بر من ناگشود است

که چشمم آنچه بیند هست یا نیست

اناالحق جز مقام کبریا نیست

سزای او چلیپا هست یا نیست

اگر فردی بگوید سر زنش به

اگر قومی بگوید ناروا نیست

ترا نومیدی از طفلان روا نیست

چه پروا گر دماغ شان رسا نیست

بگو ای شیخ مکتب گر بدانی

که دل در سینهٔ شان هست یا نیست

چرا این رسم جز در مُلکِ ما نیست

وگر باشد بدینسان بَرمَلا نیست

چرا یک ذرّه در چشمت حیا نیست

به سختی مثل رویت سنگِ پا نیست

اگر گوییش عالم را خدا نیست

سرانجام وجودت جز فنا نیست

دورنگی در من از روی و ریا نیست

سراپایم بجز صلح و صفا نیست

بساط باغ را بی گل صفا نیست

تو برگی، برگ را چندان بها نیست