نروید تخمِ کس بی‌دانهٔ عشق

کس ایمن نیست جز در خانهٔ عشق

میی دارد در آن خمخانهٔ عشق

که بیشک آن خورد دیوانهٔ عشق

دمادم میشود دیوانهٔ عشق

همی گوید یقین افسانهٔ عشق

منوش از دهر جز پیمانهٔ عشق

میاور یاد جز افسانهٔ عشق

نداند عقل راه خانهٔ عشق

که عقل کل بود دیوانهٔ عشق

می شوقم ده از پیمانهٔ عشق

که جوشد برلبم پروانهٔ عشق

فکندم رخت در میخانۀ عشق

کشیدم دُردی از پیمانۀ عشق

به بحر اشک خونین غوطه خوردم

ربودم گوهر یکدانۀ عشق

مخوان زاهد به فردوسم که الحق

[...]

گرم ویرانه کرد افسانه عشق

گنه آباد بادا خانه عشق