بِدین پنجاه ساله حقه‌باز‌ی

بِدین یک مهره گُل تا چند نازی

مَلِک را درگرفت آن دل‌نوازی

اساسی نو نهاد از عشق‌بازی

چو دوری چند رفت از عیش‌سازی

پدید آمد نشان بوس و بازی

چو دُور چرخ با هر کس بسازی

چو گیتی با همه کس عشق بازی

در این مجلس چنان کن پرده‌سازی

که نآید شحنه در شمشیر‌بازی‌

تو از عشق من و من بی‌نیازی

به من بازی کنی در عشق‌بازی

جهان‌داور منم در کار سازی

جهان‌دار از کجا و عشق بازی

تو از عشق من و من بی‌نیازی

تو را شاهی رسد یا عشق‌بازی

نسازد عاشقی با سرفرازی

که بازی برنتابد عشق‌بازی

من آرم در پلنگان سرفرازی

غزالان از من آموزند بازی

بلورین گردنش در طوق سازی

بدان مشگین رسن می‌کرد بازی

مَلک چون دید ناز آن نیازی

سپر بفکند از آن شمشیر بازی

شبیخون بر شکسته چند سازی؟

گرفته با گرفته چند بازی؟

تو شاهی‌، رو‌! که شه را عشقبازی

تکلف کردنی باشد مجازی

به تو دادم عنان کار سازی

تو دانی گر کُشی ور می‌نوازی

جهانسوزی بد است و جور سازی

ترا به گر رعیت را نوازی

چو گرگ افزون بوَد در چاره‌سازی

شبان را کرد باید خرقه‌بازی

مکن بازی شها با دینِ تازی

که دین حق است و با حق نیست بازی

مکن تا در غمت ناید درازی

چو زاهد ممسکی در خرقه بازی

گهی می‌کرد مه را خرقه‌سازی

گهی مه کرد با مه خرقه‌بازی